Η ΣΑΥΡΑ
εχω μια αυρα
που μοιαζει σαυρα
πανω στον τοιχο
δεν βγαζω ηχο
μα σε κοιταζω
και σε τρομαζω
πρασινη τυχη
να μη σου τυχει
ασσο και δυο
φευγω αντιο

εχω μια αυρα
που μοιαζει σαυρα
σε εχω παγωσει
και αναστατωσει
ντρεπομαι τοσο
θα με εξοντωσω
μακρια θα παω
κι ας σ'αγαπαω

εχεις μια αυρα
φωτια και λαυρα
που ολα τα λιωνει
και μενεις μονη
τοσο ωραια
μα εχεις παρεα
μια σαυρα μονο
και τονους πονο
Α.Π.


 

ΜΠΛΕ
γιοματα ηταν τα ματια σου με ουρανο
με πελαγο ηλιοφωτο και γαλανο
μα ηρθε συννεφο βαρυ με καταιγιδες
και σου αφησε τις μπορες του στις φλεφαριδες

γιοματη η καρδουλα σου με καλοκαιρια
στο σωμα σου του Αύγουστου τα μεσημερια
μα ηρθε ο χειμωνας ο βαρυς , κρυο και χιονια
και της αγαπης φυγανε τα χελιδονια

τα ονειρα σου εφταναν μεχρι τ΄αστερια
και του παραδεισου κλειδια ειχες στα χερια
μα εσυ που ησουν ετοιμη για το ταξιδι
πριν βγεις απο την πορτα σου γυρισες ηδη

μα ομως μπλε τα ματια σου ειναι ακομα
της θαλασσας και του ουρανου εχεις το χρωμα
κοιτα τους γλαρους που πετουν στο ακρογιαλι
εκει εξω ειναι ο Αυγουστος και ερχεται παλι
Α.Π.












 

ΤΟ ΤΑΒΑΝΙ

 στο ταβανι κρεμασμενη
μια τηλεοραση αναμενη
εσυ μεσα απ το κρεβατι
την κοιτας με το'να ματι

ετσι οπως λαγοκοιμασαι
για μια στιγμη διερωτάσαι
τι γυρευει στο ταβανι
ενα φως σαν πυροφανι

μα το φως ειναι εκεινη
αχ πως εχει ομορφυνει
λαμπερη σαν ενα αστερι
μα αλλουνου κρατα το χερι

στην τηλεοραση φωναζουν
και οι φωνες τους σε τρομαζουν
λενε πως ειπαν στις ειδησεις
πως ποτε δεν θα γυρισεις

μα γυρνας απο την αλλη
με αγκαλια το προσκεφαλι
και τα φωτα ολα σβηνουν
και οι εφιαλτες σε αφηνουν
Α.Π.














 

Η ΠΤΩΣΗ

Η ΠΤΩΣΗ
ποσο χρονο να θελει απ το δεντρο στο χωμα
ενα φυλλο ξερο για να πεσει?
μα εγω το κοιτώ λες για παντα στον αερα να ηταν!!!
υπερηφανο αετο που στο πεταγμα εχουν σκοτωσει,
μα δεν το΄δα ποτέ εκει ψηλα,
μοναχά το΄χω δει στην στερνη του την πτωση

ποσο χρονο να θελει ενα αστερι την νυχτα να σκισει
πριν χαθει απ τα μάτια της φωτιας του η γραμμη?
μα εγω το κοιτώ λες αιώνια η στιγμη αυτη κραταει
που εχει ο ουρανος πυρακτώσει
μα δεν το΄δα ποτέ εκει ψηλα,
μοναχά το΄χω δει στην στερνη του την πτωση

ποσο χρονο να θελει η ματιά σου που πανω μου πεφτει
να μου πει οτι ηδη εχεις φυγει?
μα εγω σε κοιτω διχως λεξη να αρθρωνω
να μη δεις οτι εχω ματωσει
που δε με ειδες ποτε εκει ψηλα
μοναχα με εχεις δει στην στερνη μου τη πτωση
Α.Π.