ΣΤΑ ΒΡΑΧΙΑ
και την ψυχη μου  αφησα στης θαλασσας τη γλυκα
πανω στο βραχο καθιστος με ενα βαρυ τσιγαρο
μες στο καπνο ξεφυσαγα μεσα μου οση ειχα πικρα
και καρφωσα τα ματια μου ψηλα σ'ενα ασπρο γλαρο

το κυμα ηρθε και εσπασε με οργη πανω στον  βραχο
και λες να φυγω ηθελε και πετρες μου πετουσε
σαν να'μαι  αδεσποτο σκυλι που γυριζε μονάχο
και ολοι το κλωτσουσανε απο οπου κι αν περνουσε

και ακουσα τη θαλασσα καταρες να μου δινει
που εκαψε το δακρυ μου τα δροσερα νερα της
και εστειλε και την βροχη να με απομακρυνει
λες και στιγμη δεν ηθελε να μεινω εγω κοντα της

θαλασσα τι σου εκανα και με παλευεις τοσο?
γλαρος δεν ημουνα και γω πριν τα φτερα μου χασω?
ετσι πως τα καταφερα να σε αναστατωσω?
ασε μονο σημερα κοντα σου να βραδιασω

 και κεινη με λυπηθηκε και ησηχασε για λιγο
τα κυματα κοπασανε και επεσε ο αερας
μα ομως δεν εμπορεσα στιγμη για να ξεφυγω
απο ολα οσα γεννησε η μητρα αυτης της μερας

 πανω στο βραχο μ' εβρηκε το πιο βαθυ σκοταδι
μουσκεμα και τα ρουχα μου μουσκεμα κ'η ψυχη μου
λες και ολα τα εχασα ετουτο δω το βραδυ
λες και ο θεος δεν ακουσε ποτε την προσευχη μου
Α,Π,

ΓΙΑ ΣΕΝΑ
κουραστηκαν τα χερια μου να σε κρατανε
τα δακτυλα σου λιγο λιγο μου γλιστρανε
κλαιω και ικετευω στο γκρεμο να μη μου πεσεις
σου δινω τα φτερα μου για να τα φορεσεις
και ας μη ξαναπεταξω πια
φτανει να εισαι εσυ καλα

τους αετους τωρα κοιταζω και ζηλευω
μα τα φτερα μου πισω δε σου τα γυρευω
γιατι γνωριζω σαν τα βγαζεις πως ποναει
και οτι η πληγη που σου αφηνουν δεν περναει
τους ουρανους θα τους ξεχασω
φτανει εσενα να μη χασω

και οταν χαρουμενη με αγαπη με κοιταζεις
και τις φτερουγες σου με χαρι μου τιναζεις
δεν μου χρειαζονται  φτερα για να πεταω
μοναχα χιλια ματια για να σε κοιταω 
ο ουρανος μου εισαι εσυ
οι θαλασσες και ολη η γη
Α.Π.

ΣΑΝΤΕ ΣΚΕΤΟ

στο τζιν μου μεσα πλεον δεν χωραω
και δεν γουσταρω αυτα που φοραω
πινω καπνιζω ομως με πειραζει
και οτι κοροιδευα πια με τρομαζει

δεν το γνωριζω τουτο δω το σωμα
δεν ειμαι εγω μεσα σ'αυτο το πτωμα
εγω εχω φυγει μα και εχω γυρισει
να βρω οτι εχασα και οτι εχω αφησει

περασε ο χρονος με πηρε μαζι του
απο το χερι λες κι'ημουν παιδι του
και ολο το ειναι μου ο χρονος θελει
λες και ο πατερας του ημουν εν τελει

δεν την γνωριζω τουτη δω την πολη
δεν ειναι το δικο μου Αργοστολι
κι ας εχει γεφυρα μα και φαναρι
και στο λιμανι του ας πετουν οι γλαροι

με το μελανι μου πισω γυρναω
και να στο τζιν μου που παλι χωραω
καπνιζω το αφιλτρο σαντε το σκετο
και στιχους γραφω στο αδειο το πακετο
Α.Π.

Η ΣΙΩΠΗ

ακουμπω το κεφαλι στο χερι
και αφηνω να μιλησει η σιωπη
οι κουβεντες μου κρατανε μαχαιρι
και δεν θελω κανεις να κοπει

ας μιλησει η σιωπη
αν εχει κατι να πει

με καπνους το δωματιο γεματο
στο τασακι τσιγαρα αναμενα
πλησιασαμε αποψε τον πατο
με κοιτας με τα ματια κλαμενα

η σιωπη μας πλακωνει
μαζι μα ημαστε μονοι

την σιωπη μου ακουω να μιλαει
η σιωπη σου μου δινει ενα χαδι
οτι ειπαμε πια δεν ποναει
ενα γιναμε και τουτο το βραδυ

σιωπηλα σε φιλαω
και σου λεω σ'αγαπαω
Α.Π.

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

με καποιον θελω να μιλησω αποψε για σενα
που οι σκεψεις μου ολο γυριζουνε στα περασμενα
μα λεξεις δεν μπορω να βρω φτηνες να μη μοιαζουν
γιατι η σιωπη και οι λεξεις ποτέ δεν ταιριαζουν

για σενα λοιπον ετσι απλα ενα τραγουδι θα γραψω
και μεσα στους στιχους βαθια οτι νιωθω θα θαψω

σε ευχαριστω που υπαρχεις ακομα στο αιμα μου
που εισαι η μεγαλη μου αληθεια και το τελειο ψεμα μου
Α.Π.