ουτε και στον χρονο που θα φυγει αφησα πανω του  ιχνη απο τα βηματα μου .Ομως και αυτος ο χρονος με ποδοπατησε.Ευχομαι με τον καινουργιο χρονο να γινει ακριβως το αναποδο.

Ε ?  Μ'ΑΚΟΥΣ?

κρινεις διακρινεις προκρινεις
δικαζεις χλευαζεις κομπαζεις
κλαδευεις κουρευεις λαξευεις
το εγω σου πασχιζεις να εβρεις

ταλεντο εισαι και  ράμολιμέντο
κρεσεντο μεσα σε σταβεντο
στα λαθη κραδενεις μια σπαθη
γιατι στα βαθη τσιμπαει τ'αγκαθι

γαληνια γυρευεις μπουρινια
με γκρινια ξορκας τα χαμινια
βαθυνοια με αδεια κοφινια
μισεις τα φτωχα μου τα τζινια

πολεμας τον στρατο των μετρίων
των φτηνων των μικρων των αθλίων
το λαμπρο σου της δοξης πεδιον
βεβηλωνει το στυλο των αχρείων

μα εγω σου απλωνω το χερι
να!!! μολυβι κρατω οχι μαχαιρι
ε? μ'ακους?
μου ειπες κατι που δεν το θυμαμαι?
αν το μαθω λες αλλιως να φοβαμαι?
Α.Π.
 

 ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ
αγωνα εκανες για να σταθεις στα δυό σου ποδια
να'χεις ελευθερα τα δυο σου χερια για εργαλεια
ακρη να κανεις τις δυσκολιες και τα εμποδια
χρυσους αιωνες να φτιαξεις ανθρωπε και μεγαλεια

αγωνα εκανες φωτια να αναψεις μες στην σπηλια σου
και σε εναν παπυρο να αποθηκευσεις σκεψεις και γνωση
και  πολεις εκανες να ζουν οι φιλοι σου κι'η φαμιλιά σου
γιατι καταλαβες δυναμη που εχει το '' εν τη ενώσει''

θεο εγεννησες στους φοβους συντροφο παντα να εχεις
και στο σκοταδι σου πυρσο αιωνιο να σου κραταει
διπλα σου να ειναι οταν παιδευεσαι και δεν αντεχεις
και οταν δεν ξερεις στις ερωτησεις σου να απανταει

ομως στα χερια του σπαθι του εβαλες ακονισμενο
και ο θεος σου θυμωσε που ειχανε θεο και οι αλλοι
και μες στους παπυρους θεριό γεννηθηκε δαιμονισμενο
και στη φωτια σου εσφυρηλατησες οπλα απο ατσαλι

τις πολεις εκαψες και ο θεος σου στο αιμα πνιγηκε
και απο την κολαση για να ξεφυγεις δεν εχει δρομο
οτι και αν εφτιαξες για να ψηλωσεις σταχτη εγινηκε
και στη σπηλια σου  εξαναγυρισες μεσα στον τρομο
Α.Π.

ΘΕΟΣ
γεννιεται πεθαινει
μετα που πηγαινει?
πως να τ'απαντησει?
θεο θα γεννησει

ποναει φοβαται
τρομαζει λυπαται
ποιος θα βοηθησει?
θεο θα γεννησει

μισει και ζηλευει
το παθος θεριευει
που ειναι το μαχαιρι?
στου θεου ειναι το χερι

σκοτωνει ρημαζει
σκλαβωνει βιαζει
ποιος τον εχει διαταξει?
ο θεος που'χει φτιαξει

το ρουχο του βγαζει
ζητιανο σκεπαζει
να φαει του δινει
Θεος εχει γινει
Α.Π.

ποσο λειπεις

σε ποιο αστερι
απ'τα χιλια που μετρησα να'σαι
σε ποια νυχτα
απ'τις χιλιες που φυγαν κοιμασαι
σε ποιο χαδι
να σε νιωσω ετουτο το βραδυ

ποσο λειπεις
μα εισαι παντα στα παντα για παντα
ελα αποψε
μπες για λιγο σ'αυτη την μπαλαντα
γινε νοτα
την φωνη σου να ακουσω σαν πρωτα
Α.Π.

ΟΙ ΦΙΛΟΙ
Ενα μονοπατι ειναι οι φιλοι
Το εχεις διαβει τοσες φορες ,νομιζεις πως το ξερεις καλα και ανεμελα πας και ερχεσαι
Μεχρι να σε γαυγισουν τα αγρια σκυλια που συχνα πυκνα κατεβαινουν απο τους καταυλισμους γυρω
Και ποτε ξανα δεν θα περασεις το μονοπατι ανεμελα χωρις φοβο
Α.Π.

Οσα ηθελα να πω δεν χωρανε στις λεξεις.Μονο στην σιωπη...
Και οποιος με ακουσε σιωπηλα μου ειπε ''σε καταλαβαινω''.

ΕΞΩ ΑΠ ΤΑ ΤΕΙΧΗ
ουτε και ο Αργος δεν τον εγνωρισε, δεν τον θυμηθηκε
κι'η Πηνελοπη μνηστηρα διαλεξε τον πιο ωραιο
ποσο μετανιωσε που απ' το καταρτι του τοτε δεν λυθηκε
μα την Ιθακη του να δει να καιγεται  ηταν μοιραιο

για αλλο ταξιδι πια δεν αντεχει
εδω θα μεινει χιονιζει βρεχει
μεσα στα ερειπια και στα συντριμια
μες στα θερία και στα αγριμια

κανενας Ομηρος ουτε ενα στιχο για αυτον δεν εγραψε
την ιστορια του  ποτε δεν ακουσε αυτι κανενα
οποιος τον ηξερε τωρα τον ξεχασε και τον εξεγραψε
και τρεμω μηπως την ιστορια του την πει σε μενα

για δεν αντεχω αλλο ταξιδι
τα εισιτηρια τα'σχισα ηδη
τοσα χιλιομετρα γραμμενοι στιχοι
γι αυτους που σερνονται εξω απ'τα τειχη
Α.Π.

 ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ
αποτομα το τρενο σταματαει
θεορατος ο φοβος μπρος στις ραγες
και κλεβει το ταξιδι με αρπαγες
κι'ο χρονος στα μεσανυχτα κολλαει

στις ραγες τρεχει μονο μια αδεια θεση
που εχει τον σκοπο της απολεσει

η αγκυρα μεσοπελαγα φουνταρει
φοβιζει ο καιρος τον καπετανιο
θεριό μοιαζει το κυμα αρειμάνιο
μπροστα τραβουν αραδα μονο γλαροι

αν ζησουν την ΙΘακη ισως βρουνε
ομως να του την φερουν δεν μπορουνε
Α.Π.