στο μικρο μου γατακι

Χίλια συγγνώμη να σου πω
να μη με συγχωρέσεις
γιατί μέσα στις τύψεις μου
θα ζήσεις λίγο ακόμα
και μπες μες στην καρδούλα μου
να ζεσταθείς λιγάκι
γιατί θα κάνει παγωνιά
μέσα στο μαύρο χώμα

Α.Π

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

μες στο ποτήρι μου βουτάω και πνίγομαι, γύρω μου πάγοι
καμένα δάχτυλα που συγκρατούνε σβηστό τσιγάρο
πίσω από τα τσίνορα να αδειάσουν θέλουνε χίλια πελάγη
φεύγει το πάτωμα ανοίγει η κόλαση και εγώ μπαταρω

σκοινί ,σαπούνι , μία καρέκλα και μία κουκούλα
ένας παπάς ένας λοχίας και ένας φαντάρος
μία σερβιτόρα γριά και αλλόκοτη σαν τον μπαμπούλα
σκίζει την νύχτα μου με ένα δρεπάνι και μπαίνει ο χάρος

μέσα στον τρόμο μου  φωνάζω  ''ξύπνησε όνειρο είναι''
κάποιος μου τσούγκρισε καί μου είπε ''γεία μας, σκάσε και πίνε''

πώς ξαναβρέθηκα κάτω από το δέντρο !!! δυό με κρατούσαν
κάποιος μου τέντωνε πίσω στο σβέρκο μου μία θηλιά
έξω από το σώμα μου στο δέντρο έβλεπα που με κρεμούσαν
και σπαρταρούσα όπως το ψάρι χωρίς μιλιά

''ξύπνα'' εφώναξα ''όνειρο είναι δεν έχει γίνει''
''να μην το πίνεις'' κάποιος μουρμούρισε ''αφού σε πίνει''

μέσα στο όνειρο μπαινω και βγαίνω μα δεν ξυπνάω
τι είναι αλήθεια και τι είναι ψέματα πια δεν με νοιάζει
και με κρεμάσανε και ήπια μία θάλασσα μα και διψάω
σβήνω την κόλαση μές στο ποτήρι μου που όλο αδειάζει

''κοιμήσου αγόρι μου  τα χέρια τύλιξε στο μαξιλάρι
καί μην ξυπνήσεις μέσα στήν κολαση ποτέ μακάρι''

Α.Π.

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

ήλιε μην πιάνεις φωτιά
και εσύ βουνό τα χιόνια μην τα λιώσεις
νύχτα μην φύγεις ποτέ
και  εσύ μέρα  ποτέ μην ξημερώσεις

γιατί θα βγουν θεριά στους δρόμους πάλι
δράκοι φριχτοί με ερπύστριες και ατσάλι

δέντρο μην βγάλεις καρπούς
και εσύ λουλούδι μην ποτέ και ανθίσεις
και εσύ χορτάρι του αγρού
κοίτα στον σπόρο πίσω να γυρίσεις

γιατί το αίμα πού τις ρίζες θα ποτίσει
θα ρθει ο καιρός πού πάλι αίμα θα ζητήσει

αγρια ποτάμια και εσείς βαθιά πελάγη
νερό αδειάστε οι στεριές να πλημμυρίσουν
και όπως θα είσαστε ξερά και στερεμένα
τα δάκρυα οι μάνες να έχουν κάπου για να χύσουν

Α.Π.

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΗΣ ΘΛΙΨΗΣ

με ένα μανδύα που ολο στάζει απ'την βροχή
και με ένα μαύρο σύννεφο για στέμμα
με μία τσαλακωμένη προσευχή
στο νικημένο του το βλέμμα
μπροστά από το γκρεμισμένο του το κάστρο
θα γονατίσει
ο γυάλινος ο βασιλιάς της  θλίψης
που έχει ραγίσει

στα μάτια του τρυπώσαν αστραπές
πού ουρανό δεν βρήκαν για να αστράψουν
που μένουν ντροπιασμένες και θαμπές
μιά στάλα φως στα δάκρυα. πριν κλάψουν...
πάνω στο μάγουλο κυλάνε δύο φεγγάρια
δυό πεφταστέρια
η αγκαλιά του παγωμένη και άδεια...
 άδεια τα χέρια
ο βασιλιάς της θλίψης σπάει
χίλια κομμάτια
όλοι οι χειμώνες μπαίνουν
 μέσα στα μάτια

Α.Π.