ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ
Πάνε μήνες τώρα που κάθε απόγευμα εγώ μαζί με το σκύλο μου κάνουμε για μία, μιάμιση ώρα τον περίπατο μας συνδυάζοντας την άσκηση αλλά και την αποτοξίνωση από όλες τις τοξικές σκέψεις.
Τις τελευταίες μέρες λόγω του καύσωνα έχω αποφύγει να παίρνω και το σκυλί μου μαζί στην βόλτα μου
Σήμερα το απόγευμα μέσα σε μεγάλη ζέστη περπατάω μόνος στο μονοπάτι δίπλα στη θάλασσα
Και σκεφτόμουν όλες αυτές τις βόλτες με το σκύλο μου το φθινόπωρο , τον χειμώνα, την άνοιξη και το πόσο γκρίνιαζα επειδή με καθυστερούσε γιατί περπατούσε zic zac ,επειδή εξαιτίας του αργούσα, επειδή διάλεγε άλλο πιο δύσκολο πιο ανηφορικό, πιο κατηφορικό μονοπάτι ,επειδή τελικά δεν περπατούσαμε ποτέ ευθεία αλλά όλο κύκλους κύκλους ,πάνω κάτω ,δεξιά αριστερά
Και εγώ γκρίνια ...γκρίνια ...γκρίνια...
Και συνειδητοποίησα σήμερα που περπάτησα μία ατελείωτη ευθεία διαδρομή χωρίς την παρέα του το πόσο βαρετά ήταν , και το πόσο άργησα να φτάσω στο τέλος της διαδρομής ενώ έφτασα πιο γρήγορα ,το πόσο δεν χάρηκα καθόλου που έφτασα, και συνειδητοποίησα ότι αυτό το έχω ξαναζήσει παραδείγματος χάρη με τους φίλους μου, με τις σχέσεις μου..
Οι μεγαλύτερες μου αγάπες ήταν δύσκολες , έμοιαζε να είναι καλύτερα το να είσαι μόνος σου παρά μαζί τους
Οι φίλοι που αγάπησα ήταν μπερδεμένοι, δύσκολο να τους ακολουθήσεις και τελικά τους έχανα
Νόμιζα ότι ο πιο εύκολος δρόμος είναι ο ευθύς και τελικά είναι... δεν κινδυνεύεις να αργήσεις ,να έχεις ατύχημα ,να μη φτάσεις
Και διαλέγεις να περπατάς με άλλους ανθρώπους που περπατάνε και αυτοί σε ευθεία γραμμή ,που δεν γυρίζουν το κεφάλι για να σε δουν γιατί δεν θέλουν να χάσουν το δρόμο και να πάρουν λάθος μονοπάτι...
Και δεν θα αργήσεις να φτάσεις στο τέλος της διαδρομής , θα φτάσεις τελικά στην ώρα σου ...αλλά θα είσαι μόνος ,και δεν θα έχεις ατύχημα αλλά θα πονάς...
Και θα εύχεσαι να είχες πάρει την άλλη διαδρομή ,εκείνη τη δύσκολη..
Ελπίζω να περάσουν οι ζέστες σύντομα και να ξαναπάρω μαζί μου στην βόλτα μου το φιλαράκι μου ,το σκυλάκι μου ,και ίσως αυτή τη φορά να σταματήσω να ...γκρινιάζω...
Α.Π.
