αποφεύγω να σε δω καιρό τώρα 

απομακρύνομαι για μέρες από σένα και η εικόνα σου αρχίζει να ξεθωριάζει

προσπαθώ να αδειάσω από μέσα μου ότι σε περιέχει

τραβάω από τα μαλλιά τα όνειρά μου να τα γυρίσω από το μέλλον και να τα πετάξω πίσω μαζί με τα άλλα στο παρελθόν

μα εκεί που ακόμα δεν τα έχω καταφέρει είναι πώς πριν κλείσω τα μάτια μου για να αποκοιμηθώ και ενώ σιγουρευομαι ότι σε έχω αφήσει απέξω , πάντα σε βρίσκω πίσω από τα βλέφαρα μου  να με κοιτάς με εκείνες τις μαγικές σου ματιές

Δεν ξέρεις πώς είναι να είσαι σκοτάδι και να έρχονται οι γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς

Φώτα παντού προσπαθούν σε εξαφανίσουν ... 

Φώτα στο σπίτι, στα παράθυρα ,στο δέντρο, στις πλατείες, στα μαγαζιά , στους δρόμους και εσύ ένα σκοτάδι φοβισμένο  να προσπαθείς να τα αποφύγεις για να μη χαθείς...

Ένας λαμπερός κόσμος με λαμπερούς ανθρώπους σε ένα λαμπερό ψέμα...

Το μισούν το σκοτάδι ... τρέχουν να φωτίσουν την κάθε σκοτεινή γωνία ...

Στο μόνο μέρος που νιώθει το σκοτάδι  σου ασφάλεια είναι μέσα σου ... εκεί που ποτέ δεν θα κοιτάξει κανένας,,,, γιατί κανείς δεν νοιάζεται για το τι έχουν οι άνθρωποι μέσα τους ...

Η ΣΤΑΣΗ

Η ΣΤΑΣΗ

 Ξανά δεν τόλμησε να πάει στην άλλη όχθη

εκεί που είναι το φίδι και το μήλο, εκεί που είναι οι πόθοι

 σαν το νεκρό  που ουδέποτε τα μάτια τού  τα κλείσανε

κοιτάει από τις γρίλιες  όσα παράτησε και όσα τον παρατήσανε

Κείνο το φως που έλαμπε στα μάτια τα μεγάλα της

κοιτάζει μη το δει μες στη βροχή , στην κάθε στάλα της

καθώς τα φώτα απ' τα αυτοκίνητα σκοτώνουν το σκοτάδι του

βγαίνει από τις σκέψεις και από το άπειρο γυρνάει μέσ 'στο ρημάδι του

Στην ίδια στάση και απόψε ως το πρωί θα περιμένει

χίλιες φορές στο ίδιο τρένο ανεβαίνει κάθε βράδυ ..... μα ποτέ δεν κατεβαίνει

Α.Π.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

 

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Και έγιναν οι στίχοι μου τα μνήματα των ανεκπλήρωτων 

Οι αλήθειες μου καλυμμένες από  μουτζούρες πετάχτηκαν με τα άλλα σκουπίδια στον κάδο του δήμου

Και από μένα απέμεινε μόνο φασαρία  και  θόρυβος έτσι όπως έσερνα το σκουριασμένο μου  το όνειρο 

Και έβαψα το σκοτάδι μου με το φως της μέρας για να μπορέσω να το μετακινήσω στην επόμενη νύχτα χωρίς να προκαλέσω τον ήλιο

Και  περιπλανήθηκα στην ξενιτιά των ανθρώπων για να έχω να γυρίσω πίσω  στην σπηλιά μου λυτρωμένος

Σαν ένα ξερό λουλούδι που  γύρισε και κρύφτηκε μέσα στον σπόρο του ξέροντας ότι από καμιά μέλισσα δεν θα λείψει 

Α.Π.

Και αν εσύ κυρία μου μπορείς να ζήσεις χωρίς εμένα μπορώ και εγώ να ζω χωρίς εμένα.... να το θυμάσαι αυτό ....

 μικρή μου .... η ζωή σου και η ζωή μου και ο κόσμος σου και ο κόσμος μου έχουν απομακρυνθεί τόσο πολύ πιά , που αν ποτέ ξαναβρεθούμε κάποιος από τους δυό μας θα πρέπει να είναι έτοιμος να δεχτεί ότι είναι ο εξωγήινος

 επάνω σε εκείνο το αγκάθι που είχε καρφωθεί στις σκέψεις μου   είχε κουρνιάσει  ένα όνειρο.... το έβγαλα το αγκάθι γιατί δεν άντεχα άλλο τον πόνο που μου προκαλούσε....  όμως καθώς το έβγαζα τρόμαξα το όνειρο και εκείνο πέταξε μακριά ...