ΚΙΝΗΣΗ

 ΚΙΝΗΣΗ

Ηταν νομίζεις ο άνεμος που έριξε τη στέγη σου 

και γέμισε χειμώνα την ζωή σου

Ηταν νομίζεις που έπεσε βαρύ το χιόνι και έχασες τον δρόμο σου 

και τώρα  τριγυρνάς σαν λύκος μονάχος μες στα δάση

Ήταν νομίζεις που είχε σηκώσει κύμα ψηλό η θύελλα , 

που χρόνια λυσσομάναγε χωρίς σταματημό , και την Ιθάκη σου δεν μπόρεσες να βρεις

Ηταν νομίζεις η φωτιά που έκαψε τον κήπο με τα χάρτινα σου παραμύθια και τώρα περπατάς στα αποκαΐδια ,  γεμάτος στάχτες στα ρούχα και στα όνειρα

Ηταν νομίζεις ο κακός σου ο καιρός , ήταν η τύχη και η ατυχία ,

το ριζικό και το γραμμένο

Μα ήταν το βήμα που έκανες και εκείνο που δεν έκανες

Ηταν οι λέξεις που είπες και εκείνες που δεν είπες

Ηταν εκείνα που είδες και εκείνα που φοβήθηκες να δεις

Ηταν το χρώμα που έλειπε απ'τον καμβά σου και εκείνο που περίσσευε

Ηταν που αγάπησες πολύ , ότι να αγαπιέται λίγο πρέπει

Μα μη σταθείς και μην τα παρατήσεις

και ας μην μπορείς ούτε μπροστά να πας ,  ούτε και πίσω να γυρίσεις

Πάντα μπορείς να πας πιο κάτω , στους σκοτεινούς βυθούς , εκεί πού ζουν οι φόβοι

Κι 'ύστερα πάλι για το φως να σκαρφαλώσεις πρέπει , εκεί που φτερουγίζουν οι Άγγελοι και τα όνειρα

Αρκεί να μη σε βρει ακίνητο ο θάνατος , 

γιατί για νεκρό θα σε περάσει και δεν θα σε σκοτώσει ,

 και ύστερα θα πρέπει να γυρνάς μες  στη ζωή σαν πεθαμένος... 

Α.Π.

 Μία από τις εκφράσεις που συνηθίζουν να χρησιμοποιούν οι άνθρωποι και με εκνευρίζει αφόρητα είναι αυτό που λέει '' δεν 'υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω''

Λοιπόν ναι!  υπάρχει το ''δεν μπορώ ,υπάρχει το δεν γίνεται''

Αρκεί να είσαι σίγουρος ότι προσπάθησες τόσο ώστε να το αποδείξεις πέρα κάθε αμφιβολίας

Α.Π.

επιστρεπτέες προκαταβολές

 επιστρεπτέες προκαταβολές

η μουσική  στο κελί κλειδωμένη 

και οι ποιητές με τα μάτια δεμένα

η λευτεριά  στο ψυγείο ληγμένη

και τα όνειρα  στις οθόνες κλεισμένα

οι αλήθειες στου προκρούστη την κλίνη

και οι ιδεολογίες πια δεν έχουν ιδέες

 ζώ σαν νεκρός για να ζώ με  ειρήνη

και οι ελπίδες  μου να είναι επιστρεπτέες

όμως στον βράχο ακόμη σπάει το κύμα

και η βροχή πάνω στο τζάμι χτυπάει

και είναι η  ανάγκη  μου  πού γίνεται ποίημα 

να χει ο χειμώνας μέσα μου  να ξεσπάει

ΑΠ.

Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

 Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

όλοι την ξέχασαν που έχει γεράσει

 και μόνη απόμεινε σε δρόμους πέντε

ήρθε στην σκέψη μου να ξαποστάσει

καθώς ανέμιζε μες στον πουνέντε

 την καλωσόρισα , δεν μου αποκρίθηκε

μόνο  μου ζήτησε χαρτί ,μολύβι

μα ούτε που τα άγγιξε και αποκοιμήθηκε

και μπήκα στο όνειρο να βρω τι κρύβει

άγραφοι στίχοι και μιά μπαλάντα

και κάθε ανάσα της χίλια αρώματα

η ίδια  μούσα , του πρίν , του πάντα 

ξανά με γέμισε με όλα τα χρώματα

μόνο μου ζήτησε σαν ξημερώσει 

και βγω από το όνειρο , να το κλειδώσω

και εκείνη μου έταξε να μην προδώσει

πως η ματιά της μου λείπει τόσο

Α.Π.

Η ΤΥΦΛΗ ΣΚΥΛΙΤΣΑ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ

 η τυφλή σκυλίτσα της Νάουσας

Και η όσφρηση καθοδήγησε το τυφλό πεινασμένο σκυλί στο φαγητό ...

Είχε να φάει μέρες σε όλο τούτο το ταξίδι του προς την αγάπη...

Κουνώντας χαρούμενα την ουρά κατάπιε λαίμαργα τον θάνατο...

Συνέχισε να περπατάει για λίγο μέχρι που άρχισε να παραπατάει και να πονάει αφόρητα ...

Σχεδόν λιπόθυμο και μέσα σε φρικτούς πόνους αναγνώρισε μέσα σε πολλές μυρωδιές τον άνθρωπο που έψαχνε...

Θέλησε  να του δείξει τη χαρά του με ένα γαύγισμα .... όμως δεν τα κατάφερε... ήταν μόνο ο επιθανάτιος ρόγχος που κατάφερε να βγάλει από το στόμα του, ελάχιστες στιγμές πριν πεθάνει...

Α.Π.