ΕΚΕΙΝΟΙ

ΕΚΕΙΝΟΙ

 είναι αυτοί που θα τους λείψω όταν αύριο θα φύγω

και αυτοί που είδαν κάτι στο δικό μου το λίγο

και οι άλλοι που ακούσαν κι\όλα αυτά που δεν είπα

και αυτοί που με ρουφήξαν μες στην μαύρη τους τρύπα

είναι αυτοί που  το θυμούνται ότι με έχουν ξεχάσει

και αυτοί που με μαστόρευαν  σαν να είχα χαλάσει

και εκείνοι μου δώσαν να φυλάω τα κλειδιά τους

και αυτοί που δεν φοβήθηκαν να μπω στην καρδιά τους

και αυτοί που δεν τους άρεσα αλλά με αγαπούσαν

και εκείνοι που τους έλειπα μα δεν με ζητούσαν

και αυτοί που με βαριότανε αλλά με ενδιαφέρον

και αυτοί που με πουλάγαν μα ποτέ από συμφέρον

είναι αυτοί που την ζωή μου γεμίζουν

είναι αυτοί που την ζωή μου αδειάζουν

είναι αυτοί που όταν τους δω ημερεύω

μα είναι οι ίδιοι που πολύ με τρομάζουν

είναι αυτοί που μισώ να αγαπάω

είναι αυτοί που αγαπάω να μισώ

είναι αυτοί που μου είναι αδιάφορα ξένοι

μα ίσως είναι το άλλο μου το μισό

Α.Π.

 Όταν τελειώνει κάτι διαπαντός έχεις δύο μονάχα επιλογές...

Ή το ξαναζείς μέσα στις αναμνήσεις σου νιώθοντας τυχερός που το έζησες , ή το αφήνεις να γίνει καρκίνος  στο μέλλον νιώθοντας άτυχος που σου συμβαίνει αυτό...

Όσο για το  παρόν μέχρι να γράψω αυτές τις γραμμές έχει περάσει κιόλας και έχει γίνει παρελθόν...

Α.Π.

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

 

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

Και θα ρθει ο καιρός , που θα φύγω και εγώ , όπως φύγανε τόσοι και τόσοι

και είναι αυτό το γιατί , που δεν θα μάθω ποτέ για ποιον λόγο με είχες σκοτώσει

Ίσως να είναι πρωί , πριν ο ήλιος να βγει , που τα μάτια για πάντα θα κλείσω

κι είναι αυτό το γιατί , που δεν θα σαι εκεί , το όνειρό μου σε σένα να αφήσω

Ίσως να είναι αργά , μεθυσμένος ξανά , που θα γείρω πριν φτάσω στο σπίτι

κι είναι αυτό το γιατί , που κανείς δεν θα δει , και όσα πέθαναν μες στον αλήτη

Ίσως να χει βροχή , όταν το τέλος θα ρθει , να με βρει μούσκεμα στο παγκάκι

και είναι αυτό το γιατί ,που στο χειμώνα μου εσύ , για μιά στιγμούλα δεν μπήκες λιγάκι

Ίσως να ναι η γιορτή μου , η ονόμαστική μου , που θα σβήσω πριν τα ''χρόνια πολλά'' μου

κι είναι αυτό το γιατί,  που ποτέ μια ευχή , δεν μου είπες ποτέ σου κυρά μου

Ίσως να ναι Δευτέρα , πολυάσχολη μέρα , που θα μείνουνε όλα στη μέση

και είναι αυτό το γιατί  ,που έζησα μιά ζωή , κάνοντας ότι δεν μου αρέσει

Ίσως αύριο να ναι , ίσως σε μία εβδομάδα , ίσως πάλι  να είναι του χρόνου

κι είναι αυτό το γιατί  , που όταν το τέλος μου 'ρθεί , εσένα δεν θα σε νοιάξει καθόλου

Ίσως όμως στα αλήθεια , να 'ναι απλά μία συνήθεια , που σε σκέφτομαι ότι και αν κάνω

και είναι αυτό το γιατί , που δεν σε νοιάζει να ξέρεις , αν θα σε σκέφτομαι και όταν πεθάνω

Α.Π.

και τα φύκια που στεγνώνουν πάνω στα λευκά τα βράχια 

καθώς καίγονται στον ήλιο το σκοτάδι και ο βυθός τους

ζωγραφίζουν με  μελάνια καρχαρίες και σαλάχια

μήπως κάτι από τη ζωή τους πάρουν μες στον θάνατο τους

Α.Π.