Η Ευτυχία είναι πουλί... στο κλουβί πνίγεται ...αν το αφήσεις ελεύθερο δεν ξέρει πού να πάει....

ΛΕΣ ΚΑΙ ...

ΛΕΣ ΚΑΙ ...

 λες και έχεις χίλια μάτια και άλλα τόσα χάδια

στο τίποτα με αγγίζεις , με βλέπεις στα σκοτάδια

μες στη σιωπή μου ο ήχος , στον χαλασμό η γαλήνη

στον άδειο ουρανό μου το αστέρι που δεν σβήνει

θυμάμαι που περίμενα έναν άγγελο να έρθει , και συ από μηχανής θεός έδωσες λύση

πολεμιστής που γύρισε απ' την ήττα , και ζωντανό δεν έβρισκε άνθρωπο να τον φροντίσει

και εγώ που δεν κατάλαβα ποτέ πόση από την λύπη μου μου είχες πάρει λίγη λίγη 

και είναι  ξεκάθαρα όλα τώρα πού όπως πάντα είσαι εδώ,  μα από καιρό έχεις φύγει

και εσύ που την ζωή είχες μιά σταλιά μα έφτανε και για τους δύο

μία ευκαιρία δεν σου έδωσα ποτέ για να μου πεις αντίο

σαν άδειασε από ανάσα η ζωή σου εγώ πόσο φοβήθηκα να σε κοιτάξω

μην δω ότι στην αγκαλιά μου μέσα κράταγα και μένα και τρομάξω

λες και έχεις χίλια μάτια και άλλα τόσα χάδια

στο τίποτα με αγγίζεις , με βλέπεις στα σκοτάδια

μες στη σιωπή μου ο ήχος , στον χαλασμό η γαλήνη

στον άδειο ουρανό μου το αστέρι που δεν σβήνει

Α.Π.

 Ο Μέσι δεν είναι απλά ο αρχηγός της εθνικής ομάδας της Αργεντινής .... είναι η μούσα κάθε ερωτευμένου με το ποδόσφαιρο ...... για αυτό χαρήκαμε όλοι σήμερα ... όπως κάποτε αγαπησαμε τον Μαραντόνα και χαρήκαμε το ίδιο όταν πήρε το παγκόσμιο κύπελλο ...γιατί ήταν εκείνος που έπαιρνε εκδίκηση για τα απραγματοποίητα όνειρά μας ... δύο ήρωες τόσο διαφορετικοί μεταξύ τους στο κόμικ της παιδικής μας αθωότητας

ΒΡΟΧΗ

 ΒΡΟΧΗ

Αγαπώ τόσο πολύ τη βροχή 

Ομως τι είναι η βροχή ?

Είναι μυριάδες μοναχικές στάλες , που δεν θα μπορέσω ποτέ να τις δω μία-μία

Στάλες που πέφτουν   άλλες στην αυλή μου  ,άλλες στο τζάμι μου κι άλλες πολύ μακριά από μένα

Λέω πως αγαπάω τη βροχή ... και όμως την πρώτη σταγόνα που θα πέσει στο μέτωπό μου θα την σκουπίσω γρήγορα με την παλάμη μου

Λέω πως την αγαπάω την βροχή αλλά με την πρώτη βροντή θα τρέξω να βρω καταφύγιο για να μην με βρέξει

Λέω ότι αγαπάω τη βροχή και ότι  λατρεύω το τραγούδι της ... όμως να  ! έξω  βρέχει ... και εγώ δυναμώνω τη φωνή της τηλεόρασης για να ακούω καθαρά την φωνή που μεταδίδει τον ποδοσφαιρικό αγώνα

Λέω ότι αγαπάω τη βροχή ... λέω ότι αγάπησα και σένα  

Πόσο φοβάμαι ότι σας αγάπησα  και εσένα και εκείνη τόσο λίγο ... τόσο λάθος

Α.Π.

έχετε παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που πραγματικά αγαπάς ή θα έχουν γίνει ένα με σένα η θα έχουν φύγει πιο μακριά και από το άπειρο?

22

22

Σκούριασαν τα αστέρια , γέρασε και ο ουρανός

έκλεισε την πόρτα ο καιρός ο αυριανός

σε έδιωξε ο χρόνος από την χώρα του ποτέ

βγες απ ' το όνειρο κουτέ

Ξέχασε η μοίρα το δικό σου το γραφτό

κανείς δεν θα σε ψάξει όταν παίζεις το κρυφτό 

έσβησε ο μήνας την δικιά σου την γιορτή

σαν μουτζούρα στο χαρτί

Δεν υπάρχει θύμα να χρεώσεις στο φονιά

λείπει ο χειμώνας από τούτον τον χιονιά

οι εχθροί και οι φίλοι σου χορεύουν αγκαλιά

και ανταλλάζουνε φιλιά

Αν γυρίσεις πίσω έλα λίγο και από εδώ

όσα έχεις γίνει θέλω τόσο να τα δω

τέλος του Δεκέμβρη να γιορτάσουμε και οι δύο

στο γνωστό ζυθοπωλείο

Γεια μας και άσπρο πάτο άντε πιάσε κι άλλο ένα

τι κι αν λείπουν όλοι δεν σε αλλάζω με κανένα

και για κείνη που αγαπώ να βάλεις μία γύρα

και ας πνιγούμε μες στην μπύρα

Α.Π.

 

 είχες γεμίσει το κάθε κενό μου ... και δεν κατάλαβα πως όταν θα σε έχανα θα ένιωθα τόσο άδειος

11/12/2008 ... 11/12/2022...Πολλές οι στιγμές που μπορώ να θυμηθώ σε αυτά τα 14 χρόνια...καλές και κακές,  άσχημες και όμορφες, με γέλιο και με δάκρυα ...Αλλά όλες έχουν  ένα μαύρο σύννεφο από πάνω τους ... Ποτέ δεν θα σε ξεχάσουμε όσο ζούμε ...

 

Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω 

που ζεις κοντά μου , που ζεις μακριά μου , στην άλλη όχθη , σε μία άλλη πόλη , σε μία άλλη χώρα ...

που ίσως μία μέρα σε αγαπήσω , σε ερωτευτώ  , γίνεις ο φίλος μου , ο άνθρωπός μου ...

Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω 

αυτοί που σε έπεισαν ότι είμαι εχθρός σου ...

Να το θυμάσαι  !

Δεν είναι φίλοι σου ....

Α.Π.

ΣΥΝΗΘΕΙΑ

ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Κι αν η συνήθεια αποκτήσει εξουσία

σαν κοιμισμένος επιβάτης μες στο τρένο

η διαδρομή πια δεν θα έχει σημασία...

 αν είν΄στη θέση του το σώμα βολεμένο

Στο κάθισμα το διπλανό η απουσία

και δεν θυμάμαι σε ποια στάση κατεβαίνω

με ένα εισιτήριο φθηνό ...την αμνησία

μόνο η συνήθεια γνωρίζει που πηγαίνω

και μία ακόμα ανατολή 

και μία ακόμα δύση

μου στέρησε η ερωμένη μου η συνήθεια

καθώς μου δίνει το φιλί

 στης σιγουριά της το κελί 

χωρίς να ξέρω αν με αγαπά , ή αν με μισεί στα αλήθεια

Α.Π.