28/9 2022     

Σαν σήμερα ένα χρόνο πριν , έσβηνε μέσα στην αγκαλιά μου ένας άγγελος που είχε έρθει από τον παράδεισο και έμεινε 14 χρόνια μαζί μου ...

Λένε πως ο άνθρωπος δεν αλλάζει  ,και όμως εκείνος με άλλαξε

Μου έμαθε την αφοσίωση και την αγάπη χωρίς αντάλλαγμα την πίστη χωρίς αμφισβήτηση , το πόσο πανάκριβα είναι τα ασήμαντα και τα μικρά όταν τα μοιράζεσαι ...

Και με έμαθε ότι η αληθινή αγάπη εμπεριέχει και την  συγχώρεση γιατί εκείνος επειδή με αγαπούσε αληθινά , ποτέ δεν μου κρατούσε κακία

Η ουρίτσα που με καλωσόριζε όταν ερχόμουν σπίτι λες και γιόμιζε όλα τα κενά που είχα μέσα μου .... λες και ήταν  η  παλλόμενη ουρά του ένα ξεσκονόπανο που μου τίναζε όλη την τοξικότητα της μέρας που  είχε κατακαθίσει πάνω μου

Τα μάτια του ήταν ένας καθρέφτης πού μέσα έβλεπα τον εαυτό μου να είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος του κόσμου

Και με έκαμε να καταλάβω ότι ο Θεός ζει και μέσα μου , και αυτή η ανακάλυψη με γέμιζε ελπίδα....  και με κάποιο τρόπο εκείνος μπορούσε να το δει αυτό... γιατί έτσι με έβλεπε ...σαν το Θεό του ...

Λένε πως όσοι έχουν σκύλο πιστεύουν ότι έχουν τον καλύτερο σκυλί του κόσμου και ότι όλοι έχουν δίκιο

Πιστεύω ότι  είχα το καλύτερο σκυλί του κόσμου ... 

Τώρα έχει φωλιάσει μέσα στην ψυχή μου και όταν ο κόσμος την πικρένει  εκείνος την γλύφει με την γλωσσούλα του  και την γλυκαίνει ...

Όπως έκανε πάντα

Γλυκούλι μου Wilson boy ζεις μέσα μου ...  και όταν θα έρθει η ώρα μου να πάω στην απέναντι όχθη εκεί θα είσαι και εσύ εκεί μαζί μου

Και έτσι δεν θα είμαστε ποτέ , ούτε μία στιγμή , μόνοι μας

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

 

ΤΕΤΡΑΔΙΟ

Μες στο παλιό μου το τετράδιο έχω στριμώξει τη ζωή μου

το ξεφυλλίζω μήπως μάθω αν  ήταν  η ζωή η δική μου

μία-μία γυρίζω τις σελίδες , σαν κυνηγός ψάχνω για ίχνη

που σε έχασα , για δε σε βρήκα ,  κάποιο σημάδι να μου δείχνει

Μιά μιά τις λέξεις ανακρίνω , να' βρω τι ξέρανε για σένα

μα θα θελα να χα μπροστά μου και αυτές που πέθαναν στη γέννα

και αυτές που είχανε δειλιάσει και κρύφτηκαν σε μία μουτζούρα

και αυτές που τρόμαξαν στο λάθος και είπαν τον έρωτα καψούρα

Μες στο παλιό μου το τετράδιο με ένα μολύβι είμαι και γράφω

και αν έχει μαύρο χρώμα η λέξη , παίρνω πινέλο και την βάφω

αν είναι νύχτα και δεν βλέπω , ανάβω το χαμόγελό σου

μα απ' τις σελίδες μου σε διώχνω , σαν μείνεις με το νυχτικό σου

Α,Π,

 

ΠΟΙΗΜΑ

 Χωρίς να ξέρω αν ήσουν εσύ

κοιτάζω πίσω με ανάσα μισή

αυτό το γέλιο και εκείνο το φως

Τι ακούω Θεέ μου ...τι βλέπω ο φτωχός

Πώς πεταρίζει εκείνη η σκιά

μοιάζει να τρέμει , μα χαμογελά

με μία κιμωλία στης νύχτας το μαύρο

σου γράφω ένα στίχο για να σε ξανάβρω

Η θάλασσα σβήνει τα ίχνη στην άμμο

δεν λένε πού πήγαν για να τα προκάμω

αν ήταν δικά σου  , του έρωτα αν είναι

ταξίδι  η αγάπη και πέλαγο γίνε

Περνάει το καράβι με φώτα ανάμενα 

κοιτάζω ένα βράχο , πως μοιάζει με μένα

του πλοίου τα απόνερα  σε εκείνον που σπάνε

ταξίδι μυρίζουν και τον ξεγελάνε

Στην άκρη του βράχου η μούσα σαν κύμα

μου φέρνει γραμμένο του έρωτα ποίημα

διπλώνω την κόλλα και φτιάχνω βαρκούλα

μαζί στο ταξίδι έστω για μία στιγμούλα

Α.Π,

ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

 ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Ανοίξανε οι ουρανοί και βρέχει θλίψη 

είναι και η μούσα που έφυγε και μου χει λείψει

είναι και η φρίκη παμψηφεί που αθωώνεται

και που του δίκιου η πρεμιέρα ματαιώνεται

Είναι που του Αύγουστου η θάλασσα είχε θάνατο

και η συνείδηση  το μαύρο ,το επάρατο

είναι που πνίξαν τον Σεπτέμβρη μου στα κύματα

και που ''ωσαννά''  λένε στους θύτες μου , τα  θύματα

Είναι που αγκάθια έχουν φυτρώσει σε ότι χάιδεψα

και που πεθάναν οι αυταπάτες μου και  ορφάνεψα

είναι που όλα όσα φοβόμουνα γεννήθηκαν

μα για πατέρα σθεναρά με αποποιήθηκαν 

Α.Π.

 Τους καλύτερους διαλόγους τους είχα με τα ηλιοβασιλέματα.. ποτέ δεν με ρώτησαν.. ποτέ δεν τα ρώτησα.. γιατί ξέραμε