ναι ξεχνώ ..... και όλοι ξεχνάμε

θα ήθελα να βρω ανθρώπους να βγούμε μαζί στο δρόμο και να φωνάξουμε , να διαμαρτυρηθούμε , να κλάψουμε.... μία συλλογικότητα που θα δώσει υπόσταση και φωνή σε όσα νιώθω και θέλω να πω ... όμως δεν ξέρω κανέναν και καμία συλλογικότητα ούτε καν τον εαυτό μου , που δεν ευθύνεται

για όσα με τρώνε και μας τρώνε όλους σε αυτόν τον τόπο ..

 είναι φορές που το μόνο που θέλεις να κάνεις είναι να μην κάνεις αυτό που θες να κάνεις

Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ

 Η ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΤΡΕΝΟΥ

ήρθε στην ώρα του το τρένο 

εγώ είμαι εδώ και περιμένω

να κατεβείς, να σ αγκαλιάσω

φοβάμαι μη και δεν προφτάσω

μήπως ο χρόνος τρέξει πίσω

που ήρθα να σ' αποχαιρετήσω

που σου είχα πει πως σ αγαπούσα

 καθώς το χέρι σου κουνούσα

μην μπεις στο λάθος το βαγόνι

που είναι δικό τους και σκοτώνει

γιατί το γέλιο θα σωπάσει 

τρέμω μην ήδη σε έχω χάσει

μήπως στην στάση που είμαι τώρα

μες στον αέρα και στην μπόρα

κανένα τρένο δεν ζυγώνει

 μην σε έχασα και έμεινα μόνη

έχει περάσει ένας χρόνος

που με σκοτώνει ο ίδιος φόνος

μες στις καυτές της λαμαρίνες

 είμαι νεκρή δώδεκα μήνες

Α.Π.

ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ

 ΕΙΣΑΙ ΕΔΩ

είσαι πάντα εδώ , πάντα μπροστά μου

 ένα βήμα ακόμα και σε πιάνω

η σκιά σου μέσα στην σκιά μου

πάλι σε κερδίζω και σε χάνω

είσαι πάντα εδώ μα πάλι λείπεις

μοναχός δεν ζω , μαζί σου σβήνω

σε αφήνω και με εγκαταλείπεις

όλα στα γυρεύω και στα δίνω

είσαι πάντα εδώ μα δεν σε νοιάζει

δεν σε νοιάζει αν γύρισα ή αν φεύγω

είναι η μοναξιά που σε τρομάζει

και να γίνουμε ένα το αποφεύγω

είσαι πάντα εδώ , πάντα μαζί μου

είσαι ο πιο δικός μου ξένος τόπος

σε ανασαίνω στην αναπνοή μου

και να σ΄αγαπώ είναι ο μόνος τρόπος

Α.Π.

 μα όσο λιακάδα και να έχει εάν δεν κοιτάξεις κατάματα τον ήλιο με το ρίσκο να τυφλωθείς απλά θα υποθέτεις ότι ο ήλιος λάμπει