πριν την αυλαία

 

ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΥΛΑΙΑ

Και όταν θα έρθει εκείνη η νύχτα η αξημέρωτη 

που  η καταιγίδα θα βγει έξω από το σώμα μου

 γίνε η ανάσα η τελευταία 

μες στο στόμα μου

Όταν οι στίχοι μου πνιγούνε στο μελάνι τους

και όταν στεγνώσουν στην παλέτα μου  τα χρώματα 

να είσαι η άνοιξη   η αιώνια

μές στα αρώματα

Και ενώ δεν σου έκλεψα ποτέ σκιά απ' το δέντρο σου

δάγκωσα εκείνον τον καρπό που απαγορεύεται

και η ζωή μου μες στην  λήθη

 εκπορνεύεται

Κι αφού  η άμμος στην κλεψύδρα μου εξαντλήθηκε

και από τον χρόνο ξεφορτώνουνε τα χρόνια μου

μούσα να ήσουν να ξορκίζεις

 τα δαιμόνιά μου

Α.Π.

 είναι πολύ εύκολο να έρθει από το πουθενά μια στιγμή και να στα αλλάξει όλα .....είναι πολύ δύσκολο να ψάξεις να βρείς τη στιγμή που θα στα αλλάξει όλα

 Με θλίβουν τα εφτασφράγιστα μπαλκόνια ,  εκείνα που στο σκοτάδι τους βλέπεις το φως του φεγγαριού πάνω στα τεντωμένα σχοινιά  που δεν έχουν πια απλωμένα ρούχα .

ΜΑΥΡΟ

 

ΜΑΥΡΟ

Με μια ηλιόλουστη χαρά

άνετα και χαλαρά

όλα ήλιος, ολα κύμα

όλα αλφάδι , όλα πρίμα

Μες στο κόκκινο μπικίνι 

που έχει ο Αύγουστος ξεμείνει

κακιά σκέψη δεν χωράει 

τώρα που ο ήλιος ζεματάει

Και ένα μαύρο συννεφάκι

 φορτωμένο με φαρμάκι

μες στο φως μαύρη κουκίδα

που όλο κάνω πως δεν είδα

Α.Π.