αν θα έκανα μία ευχή σε κάποιο πεφταστέρι  , 

θα ζήταγα να είμαι εκεί να σου κρατώ το χέρι , 

όταν θα πέφτεις , θα λυγάς , θα νιώθεις ότι χάνεσαι ,

 να σε βοηθώ να σηκωθείς , μόνη να μην αισθάνεσαι...

Με όλα εκείνα τα ανείπωτα

και με αόρατα νεύματα

μες στη νύχτα ξετσίπωτα

ξελογιάζω τα ψέματα

Τρεις η ώρα χαράματα

κοσκινίζω τις σκέψεις μου

μες στους στίχους τα γράμματα

ξεγεννούν τις  ορέξεις μου

Λογισμός τελευταίος

πριν να μπεις στα όνειρά μου

μα είμαι απόψε γενναίος

 να σε νιώθω κοντά μου

Α.Π.

έβαλα φωτιά στο ποτήρι μου

έντυσα την νύχτα μου με άσπρα

γέμισα την μνήμη μου θάλασσα

 στο ταβάνι μου άναψα τα άστρα

έβαλα σχοινιά στο μπαλκόνι σου

άναψα τα φώτα στον κήπο

άπλωσα ξανά το σεντόνι σου

και ονειρεύτηκα πως σου λείπω

Α.Π.

Το ταξιδιάρικο πουλί που ξεκουράζεται πάνω στο σύρμα έφτασε μόνο του ως εδώ και δίπλα του  ύστερα από λίγο ήρθε  και ένα άλλο πουλί εξουθενωμένο από το μεγάλο ταξίδι

Ο ίδιος θόρυβος τα τρόμαξε και πετάξανε  προς την ίδια κατεύθυνση

Στο επόμενο σύρμα κάθισαν μαζί αυτή τη φορά

Και αφού ξεκουράστηκαν συνέχισαν πλάι πλάι το ταξίδι χωρίς κανένα από τα δύο να ξέρει τον προορισμό του άλλου

Και συνέχισαν το ταξίδι τους νομίζοντας  το ένα  ότι ακολουθεί το άλλο μέχρι που έφτιαξαν τον δικό τους προορισμό 

Α.Π.