ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΜΙΑ ΖΩΗ

πότε η μερα, σαν μια χελωνα
πότε ο χρονος, σαν μαυρο ατι
με κουβαλησανε  μισο αιωνα
 μες στης ζωης μου το μονοπατι

πότε το αγωι  σωστο το μετραγα
πότε γινομουνα λαθρεπιβατης
πότε σερνομουνα και πότε πεταγα
πότε ημουν κλοουν πότε ακροβατης

πότε εκουρνιαζα σε ενα κλαδακι
και και ονειρευομουνα φτερα πως βγαζω
πότε γινομουνα μικρο ψαρακι
που κυκλους φερνει μεσα στο βαζο

γλαρος γινομουνα,παντου ταξιδευα
φτερα το ονειρο κι η φαντασια
μα και ζητιανος που ελπιδα γυρευα
γιοματος αρνηση και απελπισια

τωρα τα ονειρα κι οι εφιαλτες μου
ειρηνη κανανε δεν πολεμανε
τα εχω παρει  πανω στις πλατες μου
να τα προσεχω καθως γερνανε
Α.Π