Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΤΡΥΠΑ
ζωη καριολα
τα'κανες ολα
ζουγκλα να μοιαζουν
για να τρομαζουν
της γης τ'αρνακια
και στα κορακια
φτερα εχεις δωσει
μη και γλυτωσει
ουτε ενα πτωμα
πανω στο χωμα
και συ φαμφαρα
τρυπια δεκαρα
πουλας το ψεμα
βρεγμενο μ'αιμα

βρομιαρα μερα
κοκκινε αερα
μου τα'χεις πρηξει
και με'χεις πνιξει
παντου σκουληκια
που θελουν νοικια
και με πατανε
ρεστα ζητανε

και συ ρε ξενε
ξεφτιλισμενε
που με διαβαζεις
και με δικαζεις
τουτες οι σκεψεις
αν το προσεξεις
τις εχεις κανει
μα εχουν πεθανει
μεσα στο στομα
πριν γινεις πτωμα
λες πως σε θιγω
θελεις να φυγω
μα εγω σε διωχνω
μακρια  σε σπρωχνω
μια τρυπα σκαβω
μεσα με θαβω
και πινω μπαφο
μεσα στον ταφο
και μην τολμησεις
να τον συλησεις
και κειό τον γλαρο
που τον γουσταρω
θα τον τραταρω
και θα τον παρω
μες στο κελι μου
να'χω μαζι μου
τα δυο φτερα του
τ'ασπριδερα του
να τα φορεσω
για να μ'αρεσω
κι'οταν ο χαρος
σφαιρα μου ριξει
τοτε ο γλαρος
φτερα θα ανοιξει
και στον αερα
 οταν κοιταξεις
θα δεις και μενα
 και θα τρομαξεις
Α.Π.

Η ΝΥΧΤΑ

μεσα μου η νυχτια
νυμφη βιολετια
ομορφη χορευει
με κοιτά καλα
και μετα γελα
και με κοροιδευει
''ποιος εισαι θαρεις
πες μου να χαρεις
και θες να με θαψεις
μες'σε δυο γραμμες
 με λεξεις ιταμες
να με περιγραψεις
τοσοι ποιητες
και αναλυτες
γραψανε για μενα
ξυπνιοι και σοφοι
που ξερουνε γραφη
πιοτερο απο σενα
σπασε το στυλο
ακου που σου μιλω
στο λεω για καλο σου
σκισε και τα χαρτια
και ριχτα στη φωτια
μαζι με το στυλο σου''
Α.Π.

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΕ ΕΝΑ ΓΛΑΡΟ
μεσα στο κορμι ενος γλαρου με το νου μου εχω τρυπωσει
και απ'τους μυλους του Πετρια το ταξιδι ξεκιναμε
λιγο πριν η νεα μερα απ'τον Αινο ξημερωσει
την πανεμορφη την  λιμνη του Κουτάβου  προσπερναμε

εχουμε ψηλωσει κιολας κατωθε μας το Αργοστολι
την πλατεια του Βαλλιανου εχουμε αφησει πισω
ποσο την λατρευω Θεε μου την μικρουλα μου την πολη
την υπολοιπη ζωη μου μονο εδω θελω να ζησω

δυό φτερουγισιές και νά σου απο κατω μας η Λασση
τα Γραδακια οι Καμαρουλες και μετα η Παλιοσταφιδα
τα υπεροχα τους καλλη τα ζηλευει ολη η πλαση
τοσες γαλαζιες αποχρωσεις πουθενα αλλού δεν ειδα

συνανταμε κι'αλλους γλαρους και κοπαδι θα γενούμε
κι απο πισω εχουμε παρει τις βαρκουλες και τα σκαφη
σαν περναμε την Τσουρουνα τον Μακρυ Γιαλο θα δουμε
που λες κι'ο Μιδας εχει αγγιξει και γιομησει με χρυσαφι

τον Πλατυ Γιαλο περναμε και του Τουρκου το ποδαρι
ειμαστε ολλοι διψασμενοι για μια παγωμενη μπυρα
να γυρισουμε  τους λεω να μου κανουνε τη χαρι
και οτι πιουμε κερασμενη απο μενα η πρωτη γυρα

να σας φερω κατι αλλο?με ρωταει η σερβιτορα
και η πτηση μου τελειωνει και τους γλαρους θα αφησω
 δεν θα πιω της λεω αλλο γιατι περασε η ωρα
εχω το πρωι ταξιδι, στο νησι μου θα γυρισω
Α.Π.

ΣΑΝ ΟΠΤΑΣΙΑ
μοιαζει με ονειρο που φορεσε ενα αερινο φουστανι
και εχει δεμενο σε ενα κοτσο τα μαλλια τα καστανά
και εχει βγει πανω στην αχρωμη την μερα μου σεργιανι
και μαγικα κανει να μοιαζουν ολα τριγυρω φωτεινα

 μεσα στο βλεμα της γυαλιζει σαν διαμαντι ενα δακρυ
που καποιος Αγγελος μια νυχτα απ τα ματια του ειχε χασει
μεχρι κι'ο Μαης εχει μεινει θαμπωμενος σε μια ακρη
αυτη η υπεροχη του άνεμου οπτασια να περασει

θελω του καθε  ποιητη να' βρω την πιό ωραια λεξη
και απ'το τραγουδι της βροχης θελω τον πιό ωραιο ηχο
να'ρθει και'η μουσα η Ευτερπη κοντα μου λιγο για να πλεξει
την πιό ωραια μελωδια με τον καλυτερο τον στιχο

γιατι ετουτη η ομορφια μες στο στυλο μου δεν χωραει
και ολες οι λεξεις που γνωριζω ειναι αναξιες και φτηνες
γιατι εγω ζω μες στον Δεκεμβρη και εκεινη ανθιζει μες στον Μαη
γιατι οι δικες μου οι μουσες ειναι ολες  μικρες και ταπεινες
Α.Π.