ΣΑΝ ΟΠΤΑΣΙΑ
μοιαζει με ονειρο που φορεσε ενα αερινο φουστανι
και εχει δεμενο σε ενα κοτσο τα μαλλια τα καστανά
και εχει βγει πανω στην αχρωμη την μερα μου σεργιανι
και μαγικα κανει να μοιαζουν ολα τριγυρω φωτεινα

 μεσα στο βλεμα της γυαλιζει σαν διαμαντι ενα δακρυ
που καποιος Αγγελος μια νυχτα απ τα ματια του ειχε χασει
μεχρι κι'ο Μαης εχει μεινει θαμπωμενος σε μια ακρη
αυτη η υπεροχη του άνεμου οπτασια να περασει

θελω του καθε  ποιητη να' βρω την πιό ωραια λεξη
και απ'το τραγουδι της βροχης θελω τον πιό ωραιο ηχο
να'ρθει και'η μουσα η Ευτερπη κοντα μου λιγο για να πλεξει
την πιό ωραια μελωδια με τον καλυτερο τον στιχο

γιατι ετουτη η ομορφια μες στο στυλο μου δεν χωραει
και ολες οι λεξεις που γνωριζω ειναι αναξιες και φτηνες
γιατι εγω ζω μες στον Δεκεμβρη και εκεινη ανθιζει μες στον Μαη
γιατι οι δικες μου οι μουσες ειναι ολες  μικρες και ταπεινες
Α.Π.