ΠΑΛΙ ΒΡΕΧΕΙ

μες στη καταιγιδα
μπροστα μου την ειδα
 να τρεχει βρεγμενη
πολυ ταραγμενη
το τζαμι θαμπωνει
μια αστραπη με τυφλωνει
ο πισω κορναρει
'' ο διαολος να παρει''
το πρασινο αναβει
η μπορα δεν παυει
ταχυτητα βαζω
που πηγε κοιταζω
 ανοιγω το τζαμι
ο δρομος ποταμι
κανω να'βγώ εξω
κοντα της να τρεξω
μου ριχνουν βρισιδι
εχω γινει μουσκιδι
που ειναι? που παει?
καποιος βλαστημαει
στο αμαξι γυριζω
ποναω και δακρυζω
εγω στο τιμονι
και αυτη καπου μονη
Α.Π.












η βροχη δυναμωνει

ΟΙ ΜΕΡΕΣ
ακουω στον υπνο μου φωνες και βηματα
 πανω στου ομους μου χιλια σκουντηματα
τρεμω σκιαζομαι για να ξυπνησω
απο τον φοβο μου τι θα αντικρισω
γιατι τρομαζεις?δεν μας γνωριζεις?
πρωτη φορα σου μας αντικριζεις?
οι μερες ειμαστε οι περασμενες
απο το χρονο λιγο αλλαγμενες
Μου λεει η πρωτη ''εγω ειμαι εκεινη
που ηρθα γεματη αδρεναλινη 
και σου'πα ξυπνα φτερα εχω φερει
παμε να βρουμε το τζιβαερι''
και συ ειπες ''φυγε  κοιμαμαι τωρα
κι'αν θελεις ασε το για μια αλλη ωρα''
Μου λεει η δευτερη ''εγω ειμαι η μερα
που οι εχθροι και φιλοι μου με λεν Δευτερα
παντα με μαλωνες και με μισουσες
και οταν σε ξυπναγα πλευρο γυρνουσες
θα αργησεις σου ελεγα για το σχολειο
και συ μου φωναζες''...''εξω ..αντιο..''
Η τριτη λεει ''  θα με γνωρισεις
αν λιγο στα παλια πισω γυρισεις
Ειμαι το Σαββατο ενοςΑπριλη
που πρωτοφιλησες τα δυο της χειλη
και γω σου φωναζα να τη προσεχεις
και εμπιστοσυνη να μην της εχεις
Και μου ειπες''..''.ασε με μην μας ζηλευεις
στην κριση σου ξανα εσυ λαθευεις''
''και καποιο χαραμα σε βρηκα λιωμα
ετοιμοθανατο απο το πιωμα''
 Και ολες μου ειπανε καποια ιστορια
και γω τις ακουγα με μιά απορια
γιατι η καθε μιά τους με αλλη δεν μοιαζει
και τουτη η συγκριση πως με τρομαζει
που οι νεες μερες μου μοιαζουνε  ολες
και στις εργασιμες μα και στις σχολες
Α.Π.

ΠΛΟΥΣΙΟΣ
ενα αλπουμ παλιο ξεφυλιζω
και σε στιγμες της ζωης μου γυριζω
ξαναβλεπω παλιες ιστοριες
σε ασπρομαυρες φωτογραφιες

 στο σχολειό προσευχη πρωινη
τα βιβλια σε μια σακα φθηνη
μια κοπανα που ονειρο μενει
αυριο θα'ρθουμε διαβασμενοι

πρωτη αδεια απο το στρατο
με λαχταρα το κοριτσι κοιτω
ο καιρος στην τσατσαρα βογγαει
μα οπως παντα κυλα και περναει

ψαρακλας πρωτη μερα δουλεια
στο κλουβι με τα αλλα πουλια
το Σαββάτο να'ρθεί περιμενω
τα καλα μου φοραω και βγαινω

επιχειρηση με χρεη γεματη
ξαγρυπνος να γυρνω στο κρεβατι
στο ταμειο δεκαρα δεν μπαινει
και ετουτος ο χρονος πως βγαινει

καθε απογευμα που σπιτι γυριζω
μια παλια μελωδια σφυριζω
γιατι εχω ολου του κοσμου τα πλουτη
και οσα εχω αναγκη στη ζηση ετουτη

δηλαδη.....
....εναν φιλο που μου λεει ''για χαρα''
ενα σκυλακι που μου κουνα την ουρα
μία μανα με μια ζακετα στο χερι
και ψωμι φρεσκο ζεστο στο πανερι
Α.Π.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

 πριν κι απ'τον πρωτο μου ερωτα σε ειχα αγαπησει
και με αγαπουσες προτου πρωτη φορα ερωτευθεις
πριν απ το πρωτο φιλι μου σε ειχα φιλησει
και μου εδοθηκες προτου πρωτη φορα να δοθεις

 ισως και συ να περιμενες να'ρθω να σέ'βρω
οπως και γω που περιμενα να ρθείς να με βρεις
μα αν με γύρευες και συ οπως και γω σε γυρευω
τοτε στο ραντεβου της ζωης μας γιατι δεν πηγε κανεις?

να'ξερες ποσο η πρωτη σταγονα της μπορας σου μοιαζει
προτου να γινεις ποταμι στο τζαμι σαν δακρυ κυλας
ενα πουλι ταξιδιαρικο τα βρεγμενα φτερα του τιναζει
σου λεει αντιο και φευγει του γνεφεις μα δε του μιλας
Α.Π.






Α.Π.

Ο ΑΛΗΤΗΣ
μα τα ονειρα ομως χρειαζονται και αυτα να εχουνε σπιτι
και το φτιαξαν το τσαρδακι  μεσα στην καρδια του αλητη
καθε βραδυ που κοιμαται τους ζηταει το τζιβαερι
που το ειδε μεθυσμενος καποια νυχτα σε ενα αστερι

και φτερα τα ονειρα ραβουν πανω στα παλιορουχα του
να πεταξει στα αστερια να γυρεψει την κυρα του
και φωνη λυκου του δινουν αν χαθει να τα φωναξει
πισω παλι να τον φερουν στο παγκακι να λουφαξει

καθε πρωινο τα ονειρα τον ξυπνουν προτου να φυγουν
του τραβανε τα χαρτονια και τα ματια του ανοιγουν
θα γυρισουμε του λενε μολις πεσει το σκοταδι
να πεταξουμε παρεα και το αποψινο το βραδυ
Α.Π.

 





 

Ο δικαστης του φειςμπουκ

με του λαπτοπ τα πληκτρα  που εχεις κανει στιλετο
οσους χάσαν τον δρομο με θυμο τους καρφωνεις
οσους βρισκεις πεσμενους τους πατας μες στο πετο
και τους κομπους τσεκαρεις στο σχοινι της αγχονης
ομως κατι να πω εχω κι αν θες ακουσε το
ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω

καρχαριας που εχει μυρισει το αιμα
με σαγονια ανοιχτα γυροφερνεις το θυμα
στης κοινης γνωμης μεσα εχεις πεσει το ρεμα
και να ριξεις κοιτας ζωντανους μες στο μνημα
ομως κατι να πω εχω κι αν θες ακουσε το
ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω

δικαστης που δικαζεις χωρις ελεος κανενα
εσυ ο μαρτυρας εισαι εσυ και ο δικηγορος
και βρυχασε στο φειςμπουκ σαν θηριο στην αρενα
μα στην οθονη δεν βλεπεις που γελα ο εωσφορος
 ομως κατι να πω εχω κι αν θες ακουσε το
ο αναμαρτητος πρωτος τον λιθον βαλετω
Α.Π.

''ΜΕΙΝΕ''
μου λες''μεινε'' και οπως παντα εγω σε υπακουω
και ακινητος μενω στου δρομου την ακρη
κατι λες στην κυρια που εγω δεν ακουω
και εκεινη απ τα ματια της σκουπιζει ενα δακρυ

σας κοιταζω που φευγετε με γρηγορο βημα
και να μπαινετε βλεπω και οι δυο στ'αμαξι
σας κουνω την ουρα μου και προσμενω ενα σημα
στο αυτοκινητο να ερθω καποιος να με φωναξει

μα οι πορτες του κλεινουν και οι ροδες σπινιαρουν
και το αμαξι σε λιγο απ τα ματια το χανω
θα με ξέχασαν λεω μα θα ρθουν να με παρουν
με προστάξαν να μεινω και αυτο εγω θα κανω

εχει πεσει η νυχτα και το κρυο τρυπαει
και διψαω και τρεμω και  μοναχο φοβαμαι
θα γυρισει το ξερω και αυτο με κραταει
ξυπνιο πρεπει να μεινω  οταν 'ρθει μην κοιμαμαι

ξημερωνει η μερα και κανεις δεν εφανει
απ'το χαραμα ουρλιαζω μηπως καποιος μ'ακουσει
η μοναξια κι'αγωνια με εχουνε αποκανει
μα γιατι να θυμωσει? τι δεν ειχα υπακουσει?

να με βρει ξερω θα'ρθει κι'ας περασουνε χρονια
ξερω πως με αγαπαει και δεν με εχει ξεχασει
θα νικησω τη ζεστη θα νικησω τα χιονια
μεχρι να ερθει η ωρα παλι να μ'αγκαλιασει
Α.Π.

ΟΙ ΡΙΖΕΣ
ενα δεντρο που εχει γειρει και ξερα εχει τα φυλλα
εχει τα κλαδια σπασμενα και γιοματο ειναι σαπιλα
ειναι μεσα στην αυλη μου, γυρω του ψηλο χορταρι
ενα δεντρο που το ειχε ολη η γειτονια καμαρι

οι γονεις και οι δασκαλοι μου καθε μερα το ποτίζαν
να το βρω γερο την μερα που σε με θα το χαριζαν
μου εμαθαν να το ραντιζω και σωστα να το κλαδευω
και μου δειξανε τον τροπο στην κορφη του να ανεβω

απο αυτο παίρναμε τα ξυλα το χειμωνα για το τζακι
και σε μια τραγατα πανω του, ονειρα εκανα παιδακι
του ειχα παρει λιγα ξυλα και ειχα κανει μιά βαρκουλα
και ακρη ακρη στο ακρογιαλι εκανα καμιά βορτουλα

τους δασκάλους μου θυμαμαι σοβαρα να μου τονιζουν
πως και τα ψηλα τα δεντρα και λυγανε και σαπιζουν
μα αν οι ριζες τους απλωνουν και βαστανε μες στο χωμα
να το ξερω πως τα δεντρα εχουνε ζωη ακομα
Α.Π.

Εαλω η πολις

οτι να'ναι
ολοι λενε και ολοι κανουν οτι να'ναι
σαν κουνουπια  που βουιζουν και τσιμπανε
οτι να'ναι

αλλανταλλων
ειν'τα λογια και ετουτων και των αλλων
στα μεγαφωνα οι φωνες των παπαγαλων
αλλανταλλων

τα'χω φτυσει
ολοι ταζουνε πως εχουνε την λυση
ενα βημα λεν πριν βγουμε απο την κριση
α ει σιχτιρ ολοι σας με'χετε πουλησει

τα'χω παιξει
μ'ολους τουτους τους αχρείους που'χω μπλεξει
ποσο ακομα η καμπουρα μου ν'αντεξει
τα΄χω παιξει

δεν παει αλλο
ουτε ξερω ποσο ακομα θα την βγαλω
γιατι αφησα και η πολη μου ''εαλω''
α ει στο δια'λο
Α.Π.