ΚΟΜΠΡΑ
στους σπασμενους τους  δρομους που τα ονειρα πηραν
στις σβησμενες φωτιες που η ελπιδα παγωνει
στα ανοιξιατικα ματια που γεράσαν και γυραν
και στης γέννας το κλαμα που ειν'πνιγμενο στο χιονι

ψαχνω να'βρω το αιωνιο μολυβι
που στο γραφιτη του μεσα σε κρυβει
ψαχνω να'βρω το αωνιο μελανι
που θα ξεπλύνει απ'τα ματια την πλανη

στης βροχης τις ψιχαλες που το τζαμι  χτυπανε
μες στον βροντο της πορτας που μ'οργη εχω κλεισει
μες στα ανοστα αστεια που συνεχεια γελανε
μες στο αιμα που πλενω στου νιπτηρα τη βρυση

την σιωπη μου σαν μαγος  γητευω
κι'αγκαλια με την  κομπρα χορευω
στον καθρεφτη μου μεσα κοιταζω
η σιωπη μου κι'εγω πως ταιριαζω!!!

Α.Π.

ΟΙ ΔΑΙΜΟΝΕΣ ΜΟΥ

Οι δαιμονες μου στην αγκαλια μου μεσα κουρνιαζουν
και ιστοριες κρυφες κι'ανειπωτες μου αραδιαζουν
λενε για τοτε που απ'τον παραδεισο φεραν το μηλο
και που μου συστησανε το φιδι το ατιμο καλο τους φιλο

λενε για τοτε που μου κρατουσανε τσιλιες πιο περα
τη νυχτα εκεινη που ο ποθος κι'η ντροπη φορεσαν βερα
πνιγμενη ανασα καυτα ποταμια πανω στο σωμα
ποσα θα ελεγε μιλιά αν ειχε κεινο το στρωμα

Οι δαιμονες μου διπλα μου καθονται πιστα σκυλια
και τωρα με υπακουν σε οτι τους ζητω χωρις μιλιά
κρατουν τα μυστικα μου ακομη κι'απο με λες κι'ειμαι αλλος
και που ειναι μυστικα και οχι φανερα καιμος μεγαλος

Οι δαιμονες μου τον δρομο μου εδειχναν για το ταξιδι
μα  την Ιθακη μεσα στο σωμα μου την ειχα ηδη
τραγουδι ομορφο την νυχτα ακουγα απ τις Σειρηνες
σε ενα καταρτι λιτος κρατιομουνα μερες και μηνες

Οι δαιμονες μου
στις εμμονές μου
μεσα κρυμμενοι
δεν χασαν μαχη
μα ειναι μονάχοι
και νικημενοι

Α.Π.