ατιτλο
Σιωπη μες στη σιγη
μονο ο ηχος μιας τσαλακωμενης κολλας
που τηνε σπρωχνει και σε αλλη γραφει κιολας
για ποιο ταξιδι.ποια φυγη
μες στα μελανια ψαχνει νά βρει το εισιτηριο
τι να  αγιασει μες στο πυρ το καθαρτηριο
παλι ξανοιγεται
και παλι πνιγεται
Α.Π.

ΓΙΑ ΔΕ?

Εκει που οι πετρες του γκρεμου κυλανε
ειν'της αγαπη σου το μονοπατι
εκει η αρχη εκει και το φιναλε
εκει της πορτας σου το σκαλοπατι

Και γω που το'χω μονος περπατησει
στο σκαλοπατι σου τοσα ξενυχτια
και αφου ποτε δεν μ'ειχες αγαπησει
γιατι μου εριξες αγαπης διχτυα?

Εκει που εσβησε ενα πεφταστερι
η ελπιδα μου κι'η ευχη ειχες γινει
σταλακωμενο ενα χαρτι στο χερι
και δυο μουτζουρες οτι μου εχει μεινει

Μα εγω που μετρησα ολα τα αστερια
γιατι στους στιχους μου μπηκε σκοταδι
γιατι ειναι αδειανα τα δυο μου χερια
για δε σ'αγκαλιασα κι'αυτο το βραδυ?
Α.Π.

Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΟΡΙ

Ενα κυμα ,στον βραχο που σπαει
μια νεραιδα μαζι κουβαλαει
 στο ακρωτηρι απαλα την αφηνει
της λεει αντιο παφλαζει και σβηνει

Το αγορι που εχει μεινει  μονάχο
καθισμενο στον μεγαλο τον βραχο
μες στα δαχτυλα το τσιγαρο που στριβει
μες στα δακρυα  η ιστορια που κρυβει

Ξαφνικα η νεραιδα μπροστα του προβαλει
μα εκεινος ο αμοιρος την περασε γι'αλλη
το κοριτσι του ενομισε πως ηρθε στο βραχο
που τον λυπηθηκε μαλλον που τον ειδε μοναχο

και σφιχτα την αγκαλιαζει
η νεραιδα ομως τρομαζει
θρυψαλα γινεται ,σκονη
και ολουθε γυρω απλωνει

και ο νεος μονος μενει
και στο βραχο πανω γερνει
το τσιγαρο αναβει,σβηνει
και ποταμια δακρυα χυνει

Μα κι,η νεραιδα ειναι μοναχη
 και φοβαται που νυχτωνει
για κρεβατι της οι βραχοι
και δυο φυκια για σεντονι
Α.Π.

ΣΤΗ ΔΥΝΗ ΤΗΣ ΠΤΩΣΗΣ
Αν εχεις χαθει
μες σε ψευτικες λεξεις
αν εχεις καει
απο αστερια που πεσαν
αν εχεις χασει το φως
πριν προλαβεις να φεξεις
τα ταξιδια σου αν φοβοι
με αλυσιδες το δεσαν

εαν επιασες πατο
στο βαθυ το βαρελι
στον καθρεφτη σου αν βλεπεις
να γελα ενα κουρελι

Αν γραναζι εισαι μεσα
σε φρικτη μηχανη
αν απο ονειρα εισαι
πια πανι με πανι

μπες και συ μες σε τουτο το στιχο
ειναι ωραια εδω ειναι ωραια
της σιωπης σου να φερεις τον ηχο
και μαζι,στη κορφη του γκρεμου
να κοιταμε την θεα

και το σαλτο μορταλε πριν γινει
θα με δεις τα καλα μου να βαζω
και στης πτωσης ,σαν ειμαι, την δυνη
μία μία τις μασκες θα βγαζω

για να μοιαζω για λιγο σαν γλαρος
πριν στο χωμα με ριξει το βαρος

και στης δυνη, σαν ειμαι ,της πτωσης
και δεν εχεις φτερα να με σωσεις
μη σε νοιαζει μοναχα το σωμα
θα τσακισει σαν πεσει στο χωμα
Α.Π.
















   
   

ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 Σε πρωτογνωρισα στα ονειρα μου
δεν ειχες σωμα ουτε μιλιά
μα  αερας ησουνα μες στα φτερα μου
και με ταξιδευες πολυ ψηλα

υστερα σε ειδα σε μια εκδρομη
φοραγες σκουφο και μπλε ποδιά
στιγμη δεν σ'εχασα στη διαδρομη
η πρωτη του ερωτα τρικλοποδια

Σου πρωτομιλησα στο γυμναστηριο
μες στους καθρεφτες κλεφτές ματιες
καθε απογευμα γλυκο μαρτυριο
πονανε του ερωτα οι σαιτιες

υστερα εγινες φωτογραφια
μες στο ερμαριο που ειχα κολλησει
τραγουδι ησουνα μες στα ηχεια
τοτε στο θαλαμο που'χα μεθυσει

μετα σε κρατησα στην αγκαλια μου
φορουσες το ασπρο το νυφικο
τοσο ελευθερος μες στη θηλια μου
γλυκο του ερωτα ναρκωτικο

το ''καλως ηρθες''υστερα ησουν
οταν εγυριζα απ'τη δουλειά
και δυο χειλη για να μου σβησουν
ολη την κουραση με δυο φιλιά

Μετα τηλεφωνο''φαε θα αργησω''
εγιναν τα φιλιά κι'η αγκαλια
''δουλευω μεχρι αργα και θα δειπνησω
με καποιους φιλους απ'την δουλειά''

μετα ηρθαν ψεματα ,δικαιολογιες
πικρες κουβεντες και προσβολες
συγνωμες,κλαματα κι'απολογιες
και παρακαλια και απειλες

Κι'ηρθε μια μερα να ψαχνω σπιτι
ελεγα αποκτησα την λευτεριά
ξημερωνομουνα σαν τον αλητη
παρεα με Αγγελους και με θεριά

Σε αδειο σπιτι τωρα γερναω
μονο στα ονειρα πιά μου μιλας
ουτε που ρωτησες πως τα περναω
αλλον αγαπησες κι'αλλον φιλας

Κουδουνι χτυπησε και εγω ελπιζω
πως με συγχωρεσες και ηρθες πισω
ομως θα ερθει αυτο που αξιζω
βαζω την μασκα μου να της ανοιξω

Βγαζει τα ρουχα της,φιλι στο στομα
ενα μασουρι στον κορφο βαζει
κοιτω το ξεστρωτο βρομικο στρωμα
Με την ζωη μου κοιτα πως μοιαζει !!!

Α.Π.