παραχάραξη
Να σε αγαπάει πρέπει ,όποιος το μέλλον στην παλάμη σου θα δεί
Μαριάν μου πολυαγαπημένη
και να σε αφήσει ανέμελη να χαίρεσαι ,σαν πεταλούδα που πετάει από το ένα άνθος στο άλλο
και αυτός φαρμάκι να την πιεί την όποια αλήθεια έμαθε
για να είσαι πάντα γελαστή και ας είσαι γελασμένη
Και εκείνος μόνος του ας θρηνεί και για τους δυό
χωρίς μερίδιο να απαιτεί απ' την κάλπικη χαρά σου
και είθε για πάντα να κρατήσει μυστικό
πώς από το αίμα του έγιναν , τα κόκκινα στολίδια σου , που έχεις στα φτερά σου
Ούτε και εγώ σου είπα ποτέ
γλυκιά Μαριάν μου αγαπημένη
πώς μας γελάσαν οι άγγελοι και ότι ποτέ δεν διάβασαν καμία προσευχή μας
και ότι εγώ έστελνα τα γράμματα που νόμιζες δικά τους ,και έβρισκες στην αυλή μας
Εγώ να ξέρεις κίνησα να πάω στον Γολγοθά σου αντί για σένα ,είχα φορέσει το αγκάθινο στεφάνι και τον δικό σου το σταυρό φορτώθηκα στους ώμους
μα σαν στο πλήθος μέσα σε είδα , πέτρες να μου πετάς και εσύ
πως σε αγαπάω με μίσησα ,απ' τον σταυρό κατέβηκα και χάθηκα στους δρόμους
ακόμη εγώ Μαριάν σε λέω κι ας μου είπανε πώς άλλαξες πάλι το όνομά σου
θυμάμαι το τραγούδι σου που μιά πολύ με φόβιζε κι άλλο τόσο με μάγευε
θυμάμαι μες στα μάτια σου τα αναμμένα τα κάρβουνα , περήφανα να καίγονται μέσα σε τόσες στάχτες
μα έχω ξεχάσει που άφησα μία ολόκληρη ζωή , ζωή πού την σχεδιάσανε πάνω στο πόδι πρόχειρα , δυό παραχαράκτες
Α.Π.
