Τετάρτη 31 Μαρτίου 2021

 ΟΧΙ ΠΛΑΚΕΣ...ΤΣΟΥΖΟΥΝ

Αυτό που θα σας γράψω πιο κάτω είναι μία αληθινή ιστορία που συνέβη πριν λίγο στο σουπερμάρκετ στο πάρκινγκ. ......Το δίδαγμα της είναι ότι πολλές φορές οι πλάκες μπορεί να γυρίσουν μπούμερανγκ εναντίον σου.....Πάρκαρα το μηχανάκι μου με το  με το σκυλί μου να κάθεται όπως πάντα και να με περιμένει ...Πριν μπω στο σούπερ μάρκετ είδα να έρχεται μία παρέα από παιδιά γύρω στα 18-20 τα οποία όμως είχαν και ένα σκυλί μαζί τους. Τα παρακάλεσα να προσέχουν αυτά που θα μείνουν έξω με το σκυλί τους να μην τσακωθει το δικο μου με το δικό τους  σκυλί....Ευγενέστατα όλα τους μου είπαν ''κύριε μην ανησυχείτε κάντε τα ψώνια σας χωρίς άγχος....Όταν γύρισα αυτά είχαν τελειώσει τα ψώνια τους και ήταν στο μηχανάκι και καμάρωναν το σκυλί μου   και έμοιαζαν να το χαίρονται πραγματικά....Ένα από αυτά είχε φέρει και το σκυλί του κοντά στο δικό μου και προσπαθούσε να τα γνωρίσει..... μία υπέροχη ατμόσφαιρα.....Αφού το ευχαρίστησα και πιάσαμε λίγο κουβέντα ένα από αυτά μου είπε με θαυμασμό ''πόσο όμορφο κυριε είναι το κουταβάκι σας''....''Δεν είναι κουτάβι'' λέω ''είναι ήδη 12 ...13 χρόνων ''...Με  κοίταξαν με απορία... ''Αποκλείεται'' μου λέει ένα από αυτά... Μοιαζει κουταβι ουτε ενός έτους...Και εκεί κάνω το μοιραίο λάθος ...Τους λέω ''είναι η τροφή που τρώμε στο σπίτι ...εγώ   είμαι 80 χρονών.... Δεν φαίνομαι τόσο έτσι δεν είναι? ''....Μία κοπέλα της παρέας με έκπληξη στο πρόσωπο μου λέει ''τι λέτε κύριε ούτε 70 δεν δεν μοιάζετε''...Εκεί συνειδητοποίησα ότι ποτέ δεν ανοίγει η γη να σε καταπιεί όταν το θέλεις απεγνωσμένα...''Όχι μωρέ λίγο πάνω από τα 50 είμαι λέω'' που ακόμα δεν κατάλαβα πως μπόρεσα να μιλήσω από το σοκ... Και πως να  περιγράψω αυτές τις φατσούλες που με κοιτάγανε προσπαθώντας να καταλάβουν πότε έλεγα αλήθεια ....και το δυστύχημα είναι ότι μάλλον νόμιζαν ότι αλήθεια έλεγα την πρώτη φορά....Μήπως ξέρετε να μου πείτε πού είναι αυτό το γαμημένο το μέρος που ανοίγει η γη και σε καταπίνει?

Α.Π.

Σάββατο 27 Μαρτίου 2021

Σάββατο 20 Μαρτίου 2021

ΚΕΝΤΡΙ


ΚΕΝΤΡΙ

Έχει σβήσει η βροχή  και έχουν λιώσει τα χιόνια

Έχει η άνοιξη στρώσει χαλιά με λευκές μαργαρίτες....

Μία μικρή ξεχασμένη του χειμώνα νιφάδα 

θαμπωμένη από του ήλιου το φως ,

ακουμπά απαλά στο φτωχό μου τραγούδι 

σαν σταγόνα δροσιάς , που γυαλίζει πανω

σε ένα ξεχασμένο στο βαζο , μαραμένο λουλούδι....

Και ένα κύμα που γλύφει τα πεύκα 

το τραγούδι μες στους στίχους μου αρχίζει ...

Και μία μέλισσα γύρω από έναν ανθό , 

σαν την σκέψη μου γύρω από εκείνη ,

συνεχώς ζουζουνιζει...

Να ξεχάσεις πως έχεις κεντρί μικρή μέλισσα μου..

Μην τσιμπήσεις ... μονάχα να φύγεις  

αν ένα χέρι που μαχαίρι  κρατά  τον ανθό για να κόψει ,

 ποτέ σε τρομάξει

Πάει καιρός που και εγώ

 το κεντρί μου είχα αφήσει στο λεπτό της λαιμό 

και μαζί την ζωή μου...

 όταν είδα σημάδι από ξένο φιλί ...

και από τότε κοίτα που  έχω ρημάξει

Α.Π.



















Τρίτη 16 Μαρτίου 2021

όνειρο κλεμμένο

 όνειρο κλεμμένο

γέρασε ο σκύλος μου ο πιστός , μα ακόμα την ουρά του μου κουνάει

τώρα έχω τα χρονάκια μου και εγώ , μόνο η αγάπη  μου για σένα  δεν γερνάει

μου μεγάλωσε και η γάτα μου πολύ και από το σπίτι τώρα πια δεν βγαίνει

νύχτωσε και είμαστε όλοι εδώ , όλοι μές' στο σπίτι μας κλεισμένοι


μου είπανε πως είσαι μία χαρά ,  έμαθα πως βρήκες άλλον φίλο

σου έγραψα στο messenger πώς σε αγαπώ , μα το μήνυμα ξανά δεν θα το στείλω

φίλησα την γάτα μου πριν κοιμηθώ , και τον σκύλο σκέπασα με ένα σεντόνι

έπνιξα τη ζήλεια μου με ένα ποτό , χαίρομαι όμως που εσύ δεν είσαι μόνη


άνοιξα το όνειρό μου για να μπεις , λίγο να σε δω για να περάσει η νύχτα

δεν  σου το κρατάω μα πόσο με πονά , που ποτέ δεν μου πες μία καληνύχτα

ξέρω μας χωρίζουνε πολλά , ίσως να μην ήτανε γραμμένο

ένας κλέφτης πες πως ήμουνα και εγώ , που κοιμόταν με ένα όνειρο κλεμμένο

Α.Π.





Κυριακή 14 Μαρτίου 2021

Αταίριαστοι

 

Αταίριαστοι

δύο λόγια της γράφεις να μην είναι μόνη

ρυτίδες και πλήξη  γεμίζει η οθόνη

τινάζει να φύγεις, αλλάζει σελίδα

μία απάντηση στέλνει με μία καταιγίδα

και εκείνη

 τα Άγια της νιάτα φοράει

μία γόμα στα χέρια  κρατάει

να σβήσει από το φως την βροχή

την πόρτα 

γεμάτη λαχτάρα ανοίγει

σε μία αγκαλιά που την πνίγει

και εκεί ξενυχτάει μοναχή

και κοιτάζεις το αστέρι που χει μείνει αναμένο

στο κατάρτι οι ελπίδες θα σε βρούνε δεμένο

Α.Π




Παρασκευή 12 Μαρτίου 2021

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

 ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Είσαι εδώ τώρα και ξεκινάς να διαβάζεις στην πρώτη γραμμή της σελίδας αυτά που γράφω ... συνεχίζεις να διαβάζεις και στη δεύτερη γραμμή .... ακόμα δεν σου είπα τίποτα , δεν τα παρατάς ..

Είσαι ήδη στην τρίτη γραμμή ...ακόμα περιμένεις να δεις γιατί το κάνω αυτό ..

Τώρα είσαι στην τέταρτη γραμμή και συνεχίζεις να διαβάζεις .... δεν μπορεί να γίνεται όλο αυτό μάταια σκέφτεσαι ...

Δεν είμαι σίγουρος για πόσο θα μπορούσα να το συνεχίσω αυτό και εσύ να συνεχίζεις να διαβάζεις..

Όμως πιστεύω ότι θα μπορούσα  να το τραβήξω ακόμα περισσότερο και εσύ να είσαι ακόμα εδώ.

Κάθε γραμμή της σελίδας και μία μέρα , πολλές σελίδες μαζί που φτιάχνουν ένα βιβλίο .... το βιβλίο της ζωής ...

Και η μία μέρα μοιάζει τόσο με την άλλη,  χωρίς να σου δίνει τίποτα ...χωρίς να αλλάζει τίποτα... όμως είσαι εκεί περιμένοντας την επόμενη μέρα γιατί ελπίζεις ότι κάτι διαφορετικό θα συμβεί και όταν δεν συμβαίνει περιμένεις και την άλλη μέρα ... και την άλλη ..και την άλλη ...

Και μέχρι να βρεις το θάρρος να κλείσεις αυτό το βιβλίο .. να το πετάξεις ...να αρχίσεις να γράφεις ένα καινούργιο , ένα δικό σου βιβλίο . έχει περάσει η ζωή.. 

Έχεις φτάσει στην τελευταία του σελίδα που είναι τόσο ίδια με την πρώτη . Απλά τότε , στην πρώτη σελίδα , το βιβλίο ήταν καινούργιο .  Ενώ τώρα μετά από τόση χρήση έχει αρχίζει να τσαλακώνεται , να σκίζεται .

Και θα ρθει η ώρα που ένα χέρι θα το πετάξει στο κοφίνι μαζί με τα άλλα , τα παλιά , τα σκονισμένα βιβλία , και θα μείνει εκεί ... ξεχασμένο για πάντα .

Α.Π.





Τετάρτη 10 Μαρτίου 2021

ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ


ΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ

Διάλεξα ένα πρόσωπο για να κοιτάξω το όνειρο μου

και μία φωνή για να ακούσω τα θέλω μου

και δύο ευαίσθητα αυτιά για να χορεψω στις μουσικές της βροχής και του ανέμου

Ένα ζευγάρι αναμμένα κάρβουνα κάτω από δύο πυκνά μαύρα φρύδια , για να χωρέσουν το ηλιοβασίλεμα και να το βλέπω όταν πέσει η νύχτα

Σκέπασα με μακριά μαύρα μαλλιά τις απόκρυφες σκέψεις μου 

Και ένα υπέροχο σώμα , υγρό , για να ξεδιψάσω στον ιδρώτα του

Δύο λυγερά πόδια που είναι έτοιμα για όλα τα ταξίδια , κάτω από τον ήλιο και το φεγγάρι

Απομακρύνθηκα από το δημιούργημά μου και γύρισα να το κοιτάξω

Ήμουν τόσο σίγουρος ότι θα δω εσένα

Μα αυτό που είδα ήταν ένα φάλτσο τραγούδι , μουτζουρωμένους στίχους πάνω σε ένα τσαλακωμένο χαρτί , ένα καμβά με άναρχα ανακατεμένα  τα χρώματα

Δεν ήσουν εσύ ... μα ήσουν παντού

Α.Π.





Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021

η Κουτσή ξύλινη καρέκλα

 


η Κουτσή ξύλινη καρέκλα

Πόσο αγαπώ την κουτσή ξύλινη καρέκλα ,  που την παρέσυρε ο χειμώνας  μέσα από τα όνειρά μου και την έσπρωξε στην παραλία με τα βότσαλα ,και  στέκει στα τρία της πόδια ,  σφηνωμένη μέσα στις πέτρες τις άσπρες , όρθια , σαν να  κοιτάζει το πέλαγο το φουρτουνιασμένο....

Στα ξεπλυμένα από την θάλασσα πόδια της , έχει μείνει λίγο ακόμα  μπλε χρώμα και μερικοί ψάθινοι κόμποι τυλιγμένοι στην πλάτη της...

Πάντα την κοιτάζω με θλίψη .Είναι σαν ένας μαγνήτης  που τραβάει όλα όσα μου λείπουν , όλα όσα έφυγαν , όλα όσα χάθηκαν , όλα όσα ξέχασα ,όλα όσα με ξέχασαν ....

Και λες και έμεινε η και η ζωή μου καθισμένη πάνω στην καρέκλα και περιμένει ... περιμένει...

Και ξέρω πως κάποιο από τα επόμενα μεγάλα κύματα θα την πάρει μαζί του και θα την αφήσει στους βυθούς για πάντα ...

Την έχω δει να την τραβάω σιγά και με σεβασμό  λέγοντας στην αγαπημένη  μου να καθίσει .. 

Πόσα όνειρα έχει ακούσει να γεννιούνται , πόσα ταξίδια έχει ακούσει να ξεκινούν...

Την έχω δει να τη σπρώχνει θυμωμένα πίσω της η κοπέλα  πετώντας την στο μωσαϊκό και προσπερνώντας την σχεδόν τρέχοντας ....

Πόση μοναξιά από το πάτωμα σήκωσα μαζί με την καρέκλα  εκείνο το απόγευμα...

Την αγαπάω τόσο αυτή την κουτσή ξύλινη καρέκλα ... 

Γιατι  πάνω της καθόταν πότε η χαρά , πότε η ευτυχία , πότε η λύπη ,  πότε ο θυμός , πότε η απογοήτευση ... 

Γιατί πάνω στην δική μου και εκείνη την καρέκλα την απέναντι μου καθόταν πάντα μία κουτσή ζωή , ένα κουτσό όνειρο και ενα κουτσό τέλος ...

Α.Π.









Δευτέρα 1 Μαρτίου 2021

   

Συγγνώμη που δεν σκότωσα τις λέξεις πριν μιλήσω

συγνώμη που δεν μπόρεσα το στόμα μου να κλείσω

να μην σου έλεγα ποτέ πως σε έχω αγαπήσει

και ας ήταν να καιγόμουνα μέχρι η φωτιά να σβήσει
















 Χαμενος δεν εισαι οταν εχεις χαθει και ξερεις πως χαθηκες γιατι θα βρεις καποτε τον δρομο σου..χαμενος εισαι οταν νομιζεις οτι εισαι στον σωστο δρομο ενω εισαι στον λαθος δρομο...