3 πραγματα εμαθα πινοντας μπυρα..1ον...να μην πινεις ποτε με καποιον που αγαπας και δεν θα πιει και την επομενη μαζι σου γιατι η η μπυρα η εκεινος δεν θα εχει ποτε την ιδια γευση....2ον... τα προβληματα δεν πνιγονται μες στην μπυρα..κολυμπανε μια χαρα.... 3ον...η μπυρα παχαινει...

ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ

 

ΖΩΓΡΑΦΟΙ ΚΑΙ ΧΡΩΜΑΤΑ

είχε μάθει μόνο να ζωγραφίζει πάνω στον καμβά.... να ακουμπάει με το πινέλο του τα χρώματα....να φτιάχνει το δικό του κόσμο και να ζει εκεί ....μακριά από την μίζερη πραγματικότητα του...

και όταν τελείωνε τον πίνακα να απομακρύνεται από αυτόν και να κάθεται να τον κοιτάζει με τις ώρες....εκεί έβρισκε όσα δεν είχε ...την αγάπη  ....τον έρωτά ....... και τα νιάτα ... τα νιάτα ...

ποτέ δεν κατάλαβε πώς βρέθηκε να πνίγεται μέσα στα χρώματα .....πώς έγινε ένα μέρος και ένα κομμάτι του πίνακα.... ποτέ δεν κατάλαβε....

δεν ήταν πια ο ζωγράφος... ήταν χρώμα ....δεν ήξερε να είναι χρώμα... ο καημένος δεν ήξερε να είναι χρώμα....

και μέσα στα υπέροχα χρώματα του πίνακα ξεχώριζε έτσι αταίριαστος.... αδαής και ξένος....

Α.Π.

ΑΝΕΙΠΩΤΟ...

 ΑΝΕΙΠΩΤΟ...

εκείνη η στάλα της δροσιάς , που έτρεξε  πάνω στο μαραμένο μου το όνειρο  ήσουν

λίγη ζωή που κύλησε πάνω στον μίσχο του ξερού του λουλουδιού , του ξεχασμένου μες στο βάζο

πυρακτωμένο αστέρι που φέγγεις πάνω απ' τις στάχτες που έχουν μείνει από τις φωτιές που δείλιασαν να ανάψουν και να σβήσουν

μαργαριτάρι μες στο  ασύλητο κοχύλι του βυθού ,  που όλο βουτάω με ότι ανάσα μου χει μείνει να το δω , κι' όμως ποτέ μου  δεν το βγάζω

λες και ο Μαΐστρος ζήτησε ένα βράδυ σε χορό κείνα τα λόγια που στεγνώνουν μες το στόμα , τα λόγια τα ανείπωτα

μα εκείνα μαθημένα στη σιωπή σαν κοριτσόπουλα στο πρώτο τους το πάρτυ λικνίζονται ξετσίπωτα

και είπε ο βυθός στο κύμα  ''σε αγαπάω'' μα αμέσως μετανιώνει και ζητάει συγνώμη

και είπε το κύμα ''δεν πειράζει'' μα ο βυθός το ξέρει... δεν τον συγχώρεσε ακόμη

Α.Π.

 

μία συνηθισμένη μέρα

 μία συνηθισμένη μέρα

έχω ξεχάσει το κινητό μου στην μάνα μου....

το βλέπει .....αμέσως με παίρνει τηλέφωνο στο κινητό για να μου πει ότι το ξέχασα....

το κινητό μου αρχίζει να χτυπάει..... η μάνα μου νομίζει ότι θα είναι κάποιος πελάτης....

Παναγηηηηηηηηηή.... σε παίρνουνε τηλέφωνο την ακούω να φωνάζει λαχανιασμένη ανεβαίνοντας τις σκάλες.....

Όχι δεν φταίει το εμβόλιο Όχι δεν φταίει η κρίση έτσι είμαστε πάντοτε .......πώς να μη μας αγαπάω πέστε μου....

ΚΑΡΑΒΙ ΑΛΑΡΓΙΝΟ

καράβι αλαργινό....

για να σε βρω σκαρφάλωσα πάνω στα βράχια του καιρού

 μέσα στα χρόνια σε έψαξα μα εσύ ήσουν πάντοτε αλλού

σε γύρευα μες στις ρωγμές που ανοίγει ο ουρανός στη γη

σε ένιωθα μέσα μου παντού και όμως ποτέ δεν σε είχα δει

κυλάνε οι σκέψεις σαν κρασί από απ' την ανοιχτή πληγή

ακούω της μούσας τον λυγμό μέσα στην  νεκρική σιγή

μα έχω τόσο κουραστεί σε τούτο το κυνηγητό

δεν θα σε ψάξω μία νυχτιά και αφήνω το όνειρο λυτό

μες στο απέραντο κενό μπήκε ένα πέλαγο βαθύ

καράβι μου αλαργινό που λάθεψες και έχεις χαθεί ?

πρόδωσε ο αέρας το πανί ? την άγκυρα το κύμα ?

Ιθακη το όνειρο αν δεν βρει ... είναι άδικο και  κρίμα

Α.Π.

ο τελευταίος χορός...

 ο τελευταίος χορός...

εκείνο το εισιτήριο που έσκισε

εκείνη η πόρτα πίσω του που έκλεισε

εκείνο το καράβι που δεν πρόκαμε

εκείνο το ταξίδι που δεν το καμε

και έβλεπε στον ορίζοντα να χάνεται το πλοίο

που  του είχε πάρει το όνειρο χωρίς να πει ούτε αντίο

και σκούπιζε από τα μάτια του εκείνη τη συγνώμη

που μία ζωή επέρασε και δεν την είπε ακόμη

και εκείνος ο χορός ο τελευταίος

που αν ήταν λιγουλάκι θαρραλέος

στο αυτί ίσως της είχε ψιθυρίσει

ότι πολύ την είχε αγαπήσει

εκείνον τον χορό ... κείνα τα βήματα

χορεύει μές σε στίχους και σε ποιήματα

στον τελευταίο τον χορό που  δεν τελειώνει

και απόψε πάλι τα παπούτσια του τα λιώνει

Α.Π.

 όταν με τσιμπήσει κάτι και με δηλητηρίασει μεχρι να καταλαβω τι με τσιμπησε έχω μία αγωνία .... αν παραδείγματος χάρη είναι μία οχιά... εντάξει..θα τρομάξω μέχρι θανάτου θα πονέσω μέχρι θανάτου αλλά..... πάμε νοσοκομείο για τα προβλεπόμενα... με την ελπίδα ότι θα την βγάλουμε......αν όμως δω ότι με τσίμπησε μία μελισσούλα πέρα από τον πόνο που μου προκαλεί το δηλητήριο , πονάω και για εκείνη... που αφήνει το κεντρί της και το δηλητηριο της σε μένα χωρίς να γνωρίζει ότι κάπως έτσι χάνει τη ζωή της...... αφιερωμένο σε όλες τις οχιές και τις μελισσούλες ...

Απλά μαθηματικά...

 

Απλά μαθηματικά...

μέτρησα τα κουκιά μου

και τα άδεια τα πουγκιά μου

χρωστούμενα και χρέη

τι βούλιαξε , τι πλέει

μέτρησα και τις μέρες

του χρόνου τις φοβέρες

τα λιγοστά μαλλιά μου 

τα μαγικά χαλιά μου

μέτρησα πόσο σε αγαπώ 

και πόσο με αγαπάς και εσύ

και όλο μετρώ , ξαναμετρώ 

μα είναι η πρόσθεση μισή

γιατί ο άγνωστος ο χ

στα θέλω μου δεν πειθαρχεί

πρόσθεσα εσένανε και εμένα 

και  αποτέλεσμα ... κανένα ..

Α.Π.