Πέρα δώθε , πάνω κάτω  , κάνει βόλτα  στις μέρες του και εκείνη κάνει βόλτα πάνω στις μέρες της χωρίς καμία πιθανότητα να συναντηθούν .... βόλτα  χωρίς χαρά

ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

 ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΙΓΜΗ

Σε αγκαλιάζω και ακουμπώ στο λαιμό σου τα χείλη μου

μες σε μία αγκαλιά πως χωράει η ερωμένη η μάνα και η φίλη μου ?

με κλεισμένα τα ματια , κολλημένο στο αυτί σου το στόμα μου

καθώς γέρνεις σε μένα και τυλίγεσαι  γύρω από το σώμα μου 

Πόσα χρόνια  στριμώξαν τις μέρες τους μέσα σε αυτήν  τη στιγμούλα?

 και ποιοι ήλιοι που σβήσαν , είχαν κρύψει το φως τους σε μία φλόγα μικρή , τοσοδούλα?

Το φθινόπωρο πέφτει στο σώμα μου σαν την βροχη

πεφταστέρι η ζωή μας , μα αιωνία η στιγμή για να κάνω μία ευχή

αν ο χρόνος τελειώσει , η κλεψύδρα αν αδειάσει σε λίγο

να είσαι εκεί , να σου πω ένα αντίο στερνό πριν να φύγω

Α.Π.

ανασαίνω τους φόβους σου

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΟ ΠΟΥΛΙ

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΟ ΠΟΥΛΙ

 το ταξιδιάρικο πουλί που αγάπησα με πάθος

να χάνεται παρατηρώ στου ορίζοντα το βάθος

ξέρω ποτέ δεν θα το δω , ποτέ μέχρι να φύγω

κι ας μου έμαθε πως να πετώ και τα φτερα να ανοίγω

το ταξιδιάρικο πουλί δεν θα γυρίσει πίσω

μα εγώ ξανά στον κήπο μου λίγο νερό θα αφήσω

άμα διψάει στον δρόμο του , αν είναι πεινασμένο

να θυμηθεί πώς το αγαπώ και πώς το περιμένω

το ταξιδιάρικο πουλί θα έχει μεγαλώσει

τα κουρασμένα του φτερά θα τα χει πια  διπλώσει

θα βλέπει τον ορίζοντα με την αιώνια θλίψη

πως του έλειψα δεν θα μου πει και εγώ πως μου έχει λείψει

το ταξιδιάρικο πουλί λες και είδα μες στο βλέμμα σου

πως πέταγε χαρούμενο μέσα σε κάθε ψέμα σου

οι αλήθειες που το διώξανε ας μείνουν μες στο στόμα μου

και μία φωλιά μην κουραστεί ας χτίσω μες στο σώμα μου

Α.Π.

 ποτέ δεν ήθελα πολλά ...λίγα ήθελα ...αλλά αυτά τα λίγα τα ήθελα ολόκληρα

 υπάρχει και εκείνο το πεφταστέρι που δεν σε γράφει στα  αρχ@δι@ του αλλά παίρνει πολύ σοβαρά την ευχή σου