ΤΟ ΤΑΞΙΔΙΑΡΙΚΟ ΠΟΥΛΙ
το ταξιδιάρικο πουλί που αγάπησα με πάθος
να χάνεται παρατηρώ στου ορίζοντα το βάθος
ξέρω ποτέ δεν θα το δω , ποτέ μέχρι να φύγω
κι ας μου έμαθε πως να πετώ και τα φτερα να ανοίγω
το ταξιδιάρικο πουλί δεν θα γυρίσει πίσω
μα εγώ ξανά στον κήπο μου λίγο νερό θα αφήσω
άμα διψάει στον δρόμο του , αν είναι πεινασμένο
να θυμηθεί πώς το αγαπώ και πώς το περιμένω
το ταξιδιάρικο πουλί θα έχει μεγαλώσει
τα κουρασμένα του φτερά θα τα χει πια διπλώσει
θα βλέπει τον ορίζοντα με την αιώνια θλίψη
πως του έλειψα δεν θα μου πει και εγώ πως μου έχει λείψει
το ταξιδιάρικο πουλί λες και είδα μες στο βλέμμα σου
πως πέταγε χαρούμενο μέσα σε κάθε ψέμα σου
οι αλήθειες που το διώξανε ας μείνουν μες στο στόμα μου
και μία φωλιά μην κουραστεί ας χτίσω μες στο σώμα μου
Α.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου