ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Χριστούγεννα.... 

σε ένα τραπέζι τόσες θέσεις κενές

οι ευχές οι άνιωθες και λέξεις φθηνές

κελιά αβάσταχτα οι σφιχτές αγκαλιές

Χριστούγεννα...

φιλιά στο μάγουλο και χρόνια πολλά

το δέντρο στην γωνιά που φεγγοβολά

και η μοναξιά σαν την  βροχή να κυλά

στην προσευχή 

και στην ευχή

Χριστούγεννα.... 

μα όσοι λείπουν είναι μόνο εδώ

αχ και να ερχόσουν λίγο για να σε δω

το όνειρο μου να μην είναι ορφανό

Χριστούγεννα ...

να γεννηθώ Χριστέ μου θέλω και εγώ

που έχω γεράσει δεν μου είναι αρκετό

πού Με αγαπάς να σε αγαπήσω και εγώ

Α.Π.

ΞΕΝΟΙ

 

εμείς οι δύο είμαστε ξένοι 

από άλλη πόλη , άλλο μέρος και άλλη γη

εγώ ποτάμι ξερό από πάντα

και εσύ για άλλον ποταμό είσαι η πηγή

εσύ ένα δέντρο μέσα στο δάσος 

που στα κλαδιά του φύλλα πράσινα  θροΐζουν

και εγώ στις πέτρες μία ακόμη πέτρα 

που γύρω-γύρω χίλια φίδια  κροταλίζουν

εσύ ο Απρίλης , εσύ και ο Μάης 

και του Μαΐστρου το αγαπημένο κύμα

εγώ ο Δεκέμβρης και ο Γενάρης

και της βροχής είμαι το άγραφο το ποίημα

εγώ ο κανένας και εσύ μία ξένη 

δεν σε αγαπάω και δεν με έχεις αγαπήσει

όμως μου λείπεις και εγώ σου λείπω

που χωριστά έχουμε πάλι ναυαγήσει

Α.Π.

 

 

Στο στερνό σκουριασμένο ταξίδι

άπνοος ο καιρός ,  μουδιασμένος

οι προπέλες γυρίζουνε ήδη

η άγκυρα σηκωμένη και ο κάβος λυμένος

Στην προβλήτα η μούσα χορεύει

γελαστή και κουνάει το μαντήλι

αδιάφορα η καμπάνα σημαίνει

ένα αντίο παντού , και μία θλίψη στα χείλη

Το ποτήρι είναι άδειο  , το μπουκάλι γεμάτο

μια σειρήνα του λύνει τα δεσμά απ' το κατάρτι

τον φιλάει στο στόμα ,''άντε γεια και άσπρο πάτο''

και του γράφει εκείνη την πορεία στον χάρτη

Α.Π.

 

Ίσως να ξέρω το όνομά σου και την φάτσα σου

την ηλικία , την δουλειά σου και την ράτσα σου

ίσως να ξέρω και τι αμάξι οδηγάς

ίσως να ξέρω και ποια ομάδα αγαπάς

Μα αφού δεν  πνίγηκα μες στα ρηχά σου τα νερά

και δεν με χάραξαν τα πάθη σου τα κοφτερά

και αφού οι νύχτες μου δεν ράγισαν το βλέμμα σου

και αφού η ανάσα μου δεν  έκαψε το δέρμα σου

ίσως να έφτασε ο καιρός να γνωριστούμε

σήκω από το στρώμα μας και άιντε να ντυθούμε

Α.Π.

ΖΩΗ

Είχε φυτρώσει , είχε ψηλώσει , είχε ανθίσει και κάρπισε

είχε  λυγίσει , είχε  ραγίσει, είχε μπατάρει και σάπισε

 είδε τη μέρα , είδε τη νύχτα , είδε τον ήλιο και το φεγγάρι

είδε το χώμα , είδε την λάσπη ,  και το κουφάρι του χωρίς κλωνάρι

Τριφύλλι πράσινο έχει σκεπάσει τα φύλλα του

φωτιά και κάρβουνο μέσα στο τζάκι,  τα ξύλα του

Α.Π.

 αν θα έκανα μία ευχή σε κάποιο πεφταστέρι  , 

θα ζήταγα να είμαι εκεί να σου κρατώ το χέρι , 

όταν θα πέφτεις , θα λυγάς , θα νιώθεις ότι χάνεσαι ,

 να σε βοηθώ να σηκωθείς , μόνη να μην αισθάνεσαι...

Με όλα εκείνα τα ανείπωτα

και με αόρατα νεύματα

μες στη νύχτα ξετσίπωτα

ξελογιάζω τα ψέματα

Τρεις η ώρα χαράματα

κοσκινίζω τις σκέψεις μου

μες στους στίχους τα γράμματα

ξεγεννούν τις  ορέξεις μου

Λογισμός τελευταίος

πριν να μπεις στα όνειρά μου

μα είμαι απόψε γενναίος

 να σε νιώθω κοντά μου

Α.Π.