ΕΝΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙ ΧΑΜΕΝΟ
τοσο καιρο δεν προσεξες  τα τοσα μου σινιαλα
μεσα απ το βρομικο νερο που στεγνωνε στη γυαλα
το στομα μου ανοιγοκλεινα για λιγο οξυγονο
μα μοναχά καταφερνα το βαζο να θολωνω

και ξενο χερι ητανε που απο το βαζο με εβγαλε
εστω και πως θα μ'εχανε καθολου δεν αμφεβαλε
με κοιταγε ανελπιδα οταν αντιο τραυλιζα
εκεινο μου'δωσε ζωη εγω λυπη του χαριζα

μπροστα σου ερχομαι ξανα μικρουλης και θεορατος
εσυ ομως δεν με εβλεπες λες κι'ημουνα αορατος
και ετσι στην ακρη εκανα και μονη σου σε αφησα
και με ενα μαυρο καρβουνο να φευγεις σε ζωγραφισα

γιατι η αγαπη δεν γυρνά ποτέ οσα χρωσταει
και ουτε για δικιο και σωστο θα ακουσεις να ρωταει
και οποιος ειναι ετοιμος να παιξει στο παιγνιδι
να ξερει απο την αρχη πως εχει χασει ηδη
  Α.Π.