ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ

αερας ο χρονος, σφυριζει
μες στα πρασινα φυλλα
και ενα ενα τα κοβει
και σωρο τα μαζευει στο χωμα, ξερα
ενα φυλλο και γω
να μην πεσω παλευω
και με πεισμα αντεχω
και με οση δυναμη εχω κρατιεμαι γερα

μα λιγο λιγο το δεντρο απο φυλλα γυμνωνει
και εχω πια καταλαβει
πως η αμμος στην κλεψυδρα τελειωνει

το κλαδι που κρατιεμαι
ο βοριας το λυγιζει
και το ακουω να σπαει
και μαζι του στις λασπες βουλιαζω
στο νερο που λυμναζει
και εχει γινει καθρεφτης
σαστισμενος κοιταζω
 απο πρασινο φυλλο σε ξερο να αλλαζω

οσο και αν πολεμησω πια ξερω
να νικησω τον χρονο
δυστυχως δεν θα τα καταφερω
Α.Π.