Ο ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ
στην σκοπια ο στρατιωτης βρεγμενος
της ακροπολης τα τειχη φυλαει
πανω κατω αργα περπαταει
ο σουλτανος ξανα θυμωμενος
με ενα νευμα του το ασκερι κιναει

ποιος γενναει σπαθια και κανονια
ποιος γενιτσαρος τα μεγαλωνει
στην σκοπια του ο στρατιωτης κρυωνει
σε μια βαρδια που κραταει αιωνια
το ασκερι στα τειχη ζυγωνει

απο χρονια τα τειχη εχουν πεσει
η κερκοπορτα κλεινει και ανοιγει
κι ολοι οι αρχοντες εχουνε φυγει
στο παλατι να βρουνε μια θεση
σφαζουν δουλους εκει εξω οι κολιγοι

το σπαθι του ο στρατιωτης κραδενει
μα ποτε γιναν οι εχθροι του χιλιαδες?
η Αργω παλι στις συμπληγαδες
μα η Ηρα κοιτα και σωπαινει
ακρη κανει να μπουν οι αγαδες

ο στρατιωτης σημαια κραταει
δεν γνωριζει ποιον να να πολεμησει
οι αρχηγοι του ολοι εχουν μηδισει
ενα βολι ζεστο τον τρυπαει
 και στα γονατα θα ξεψυχησει

μια στολη και με κανουν στρατιωτη
οι εχθροι οπως παντα εκει εξω
εχω χασει οτι κι αν επιλεξω
αρχηγο εχω παλι προδοτη
ποιου ιουδα φιλι να διαλεξω

οδυρμοι πως εαλω η πολη
οι παπαδες καμπανες χτυπανε
πληθη τρεχουν μα δεν ξερουν που πανε
στις προβλητες μαζευονται ολοι
με τους μπογους τους να κουβαλανε
Α.Π.