ΕΦΗΒΟΣ
Πισω απο μια λευκη  κουρτινα
δεμενο με μια σερπαντινα
κραταω ενα  τερατακι
Φοραει κοντο παντελονακι
 εχει φτερα στους ομους δυο
στο στομα παντα ενα αστειο
Με ενα μολυβι ζωγραφιζει
 λογια αλλοκοτα γρυλιζει
ολο απο μεσα του μιλαει
μια θυμωνει μιά γελαει
κι'υστερα ριχνει μαυρο δακρυ
μοναχο του σε καποια ακρη
Καθρεφτες χιλιους εχει σπασει
που του προσταζουν να γερασει
και σε χαρτια τσαλακωμενα
ονειρα κρυβει ξεχασμενα
Οταν μαζι του εξω βγαινω
το'χω καλα παντα κρυμμενο
να μην το δουν και το χλευασουν
και δικαστες μη το δικασουν
κακο παραδειγμα πως δινει
εφηβος που εχει ακομα μεινει
Α.Π.