ΠΑΡΑΜ ΠΑΡΑΜ ΠΑΡΑΜ

Και του αστεριου η φλογα χαθηκε
πρωτη φορα ειδα τη νυχτα σκοτεινη
κι'αντικριστα ξενη σκια ηρθε και σταθηκε
σαν δικαστης με το σφυρι και την ποινη

Του κλοουν τα ρουχα απ'τα καγκελα τα κρεμασαν
 στεγνωσε η θλιψη πανω στα πικρα τα αστεια
οι φιλοι με ειδαν μα για αλλονε με περασαν
και οι συγγενεις με κοιταγαν με δυσπιστια

Που εγω  τραγουδαγα παράμ..παράμ...παρέρο
παραράμ
και τη ζωη σου πως την εκανες βρε γερο
γης  Μαδιάμ

Ο ακροβατης και ο κλοουν ποσο μου έλειψαν
τα αλματα και τα σχοινια ισορροπιας
ποσο αγαπώ οσους το διχτυ επαρελειψαν
και οσους θυματα ειναι μιάς χρεοκοπιας

Του ακροβατη τα σχοινια μενουν δεμενα
και πανω τους ισορροπουν  τα αδεια χρονια
ομωςς καμιά φορά θα βλεπετε και μενα
που απ'το σχοινι  γκρεμοτσακιζομαι αιώνια

και τραγουδω παράμ..παράμ..παράμ παρερο
παραράμ
και τη ζωη σου πως την εκανες βρε γερο
γης  Μαδιάμ

Α.Π.