Εκειά που τραγουδω

Του βραχου οστρακα και αχινοί στα φύκια
σπηλιες που χασκετε  στα πόδια μου απο κατω
βοτσαλα λούστρινα και ασπριδερά χαλίκια
καβούρι που ερχεσαι και χανεσαι τρεχάτο

των στεναγμών μου τα κρυφά μην μου τα μαρτυρησετε
και στου Αύγουστου τα κύματα μεσα να τα σκορπισετε
και οταν θα ερθω σαν σκιά μολις θα σουρουπωσει
το μονοπατι καψτε το κανεις να μην ζυγωσει

γιατι εκειά που τραγουδω απ'την ψυχη μου βγηκαν
και καλοκαιρια κι' Αύγουστοι στους στιχους μου καηκαν
και εγω Χειμωνας που εγινα την φλογα της να σβησω
εγω που η Ανοιξη ημουνα τοτες πριν την γνωρισω

Α.Π.