η κορφη

 Η ΚΟΡΦΗ

 τόσο πολύ που το θελες που νόμιζες πως τα βουνά χαμήλωσαν 

και είπες δικές μου οι κορφές  ήρθε η στιγμή να γίνουν

και βγήκες από το σώμα σου , χωρίς να νοιάζεσαι που οι πόρτες πίσω κλείδωσαν

και άφησες μες στη λογική σου μόνα , του πόθου τα θεριά τα ανήμερα , να δένουν και να λύνουν

μα στις κορφές μόνο οι αετοί πετούν 

 και τις πατούν  μονάχα εκείνοι που του  αετού τα νύχια έχουν βγάλει

μα τα όνειρα σου που μες στη μέρα κρύφτηκαν με δέος τις κοιτούν

και λεν , κάλλιο από από αυτές να γκρεμιστούν , παρά μία νύχτα να πνιγούν , πάνω στο προσκεφάλι

και τώρα , που από τους γκρεμούς κατρακυλάς και είδες πως τελικά ποτέ φτερά δεν είχες

κατάλαβες πως μοναχά όταν τα μάτια σήκωνες ψηλά , να δεις ετούτη την κορφή , μες στην ζωή σου υπήρχες

και τα θεριά του πόθου σου , τα θέλω σου κυνήγησαν , μα εσένα νε δαγκώνουν , τώρα που είσαι κατά γης  και αιμοραγείς

μα ούτε στιγμή δε σκέφτηκες για να σωθείς, να τα προδώσεις , και μέσα απ' τα όνειρα σου τα τρελά να βγεις

Α.Π.

''Παναγή μου''

 ''Παναγή μου''

 Μέσα σε ένα ''μου'' άρχισα να βάζω ...και να βάζω ...και να βάζω ...και να βάζω

Να βάζω όλες τις στιγμές που δεν ζήσαμε ποτέ

Να βάζω την αγνή αγάπη μου για σένα που την ποτίζω με όνειρα κάθε βράδυ για να μη μου μαραθεί 

Να βάζω την αγωνία μου που δεν θα είμαι εκεί όταν θα σκοντάψεις, να σε βοηθήσω να σηκωθείς ,να σε βάλω ξανά στον δρόμο να περπατήσεις

Να βάζω το πόσο  ευγνώμων είμαι που εσύ αυτό το υπέροχο πλάσμα , ήρθες σαν την άνοιξη μέσα στον βαρύ χειμώνα μου ,για να μου θυμίσεις πώς η ζωή και το όνειρο μπορεί να ανθίσει ξανά

Να βάζω το πόσο καλύτερος άνθρωπος  έχω γίνει , που μπόρεσα να σε αγαπάω χωρίς να σε απαιτώ και να  σε κατέχω,  να σε νοιάζομαι  και  ας μην είσαι δικιά μου , να χαίρομαι με τη χαρά σου , να πικραίνομαι με την πίκρα σου

''Παναγή μου''

 Μία μεγάλη αγκαλιά αυτό το ''μου''

Και ας το είπες χωρίς να το σκεφτείς ,αυθόρμητα και χωρίς να εννοείς κάτι.... εγώ μέσα σε αυτό το μου  ζωγράφισα τον παράδεισο....

Ο παράδεισος ΜΟΥ

 

Κανένας Σταυρός δεν ειναι ασήκωτος..Γιατί πρέπει να μπορέσεις να τον κουβαλήσεις στον Γολγοθά σου..Γιατι η Σταύρωση πρέπει να γίνει...

Να γεραζεις..τυχη που δεν την εχουν ολοι..Να γεραζεις με τον ανθρωπο που αγαπας..τυχη που την εχουν λιγοι.. Να γεραζεις μενοντας παιδι ...τυχη που την φτιαχνεις κρατωντας ζωντανο το ονειρο...

όταν υπάρχουν άνθρωποι που σε κάνουν να νιώθεις μην το αναλύεις παραπάνω ...... είναι οι άνθρωποι σου...θέλουν δεν θέλουν

Ο πιο σημαντικος ανθρωπος στην ζωη μας ειναι αυτος που τον χρησιμοποιουμε σαν σημειο αναφορας..για να επιβεβαιωσουμε οτι αυτο που μας συμβαινει εχει συμβει !!

ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

 ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Τον πρώτο καιρό όταν την κοίταζε στα μάτια έβλεπε μόνο εκείνη . 

Ούτε ο τόπος ούτε ο χρόνος είχε κάποια σημασία ,ήταν αυτός που την κοίταζε βαθιά μέσα στα μάτια προσπαθώντας να μπει στην ψυχή της  .... όλος ο κόσμος γύρω είχε σβηστεί ...Αυτό ήταν τα μάτια της.. , ένας καμβάς που ο ζωγράφος κολύμπαγε  μέσα στη θάλασσα που ζωγράφιζε ..

Όμως ο καιρός πέρασε.. και ο ζωγράφος βγήκε από τη θάλασσα και άρχισε να ζωγραφίζει τον ουρανό , προσπαθώντας να πετάξει , μέχρι που συνειδητοποιήσε ότι δεν έχει φτερά ... , και όταν  κοίταξε μέσα στα μάτια της , είδε αυτό που κοίταζε  η κοπέλα , δηλαδή εκείνον ...

Και τότε ο ζωγράφος κατάλαβε πώς είχε ζωγραφίσει την κόλαση .... και τρομαγμένος παράτησε τα πινέλα..

Α.Π.

 

Όταν σε πρωτοείδα σε θαύμασα ...Το μόνο που βρήκα να πω ήταν... Ουάου !

Μετά σε αγάπησα σαν τρελός , παραβλέποντας ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να συμβεί κάτι με μας τους δύο και το μόνο που είπα είναι ...είμαι τυχερός που το έζησα έστω και μόνος μου αυτό...

Μετά σε νοιάζομουνα...  μου έφτανε να είσαι καλά ...Χαιρόμουνα  όταν ήσουν ευτυχισμένη και έλεγα ...Ας είναι αυτή καλά και όλα καλά....

Μετά όταν είδα τις επιλογές σου... όταν είδα τον δρόμο που πήρες... όταν έσβησε το φως σου πού με θάμπωνε... μόνο μία λέξη βρήκα να πω.....Κρίμα....

 

Σε κοίταγα και σου έλεγα πως λάμπεις σαν φωτεινό αστέρι... Μου έλεγες πως μέσα στα μάτια μου βλέπεις μόνο σκοτάδι...Ποιος να έκανε λάθος ? Ποιος να είπε ψέματα ?

Να ξέρεις πως τα μάτια παίρνουν φως από το φως της ψυχής ...και ήσουν μες στην ψυχή μου...

 Περναει και η Ανοιξη σαν οδοστρωτηρας πανω απο τον Χειμωνα μας

 Οταν δεν θα σου σηκωνω το τηλεφωνο δεν θα ειναι γιατι δεν θα το ακουω...αλλα γιατι το ακουγα οταν δεν χτυπουσε..

.όταν πίνω τα ''θέλω'' μου πίνουν περισσότερο από τον εγωισμό μου !!!

ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ

 ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΑΛΛΟΣ

βρήκα πλοίο και μπαρκάρω 

ακλούθα πήρα έναν γλάρο

πορεία για ένα ξερονήσι

που ζουν το πρόβλημα και η λύση

πέταξα τις αναμνήσεις 

μόνο δικές μου ακούω ειδήσεις

για χάρτη μία λευκή σελίδα

και μία ελπίδα για πυξίδα

και μέσα απ'της ψυχής το αμπάρι 

σαβούρα αδειάζω και άλλα βάρη

και από της κουπαστής τα ύψη 

πετάω στη θάλασσα την θλίψη

δεν κουνάει κανείς μαντήλι

ούτε αντίο λέν'τα χείλη

ούτε αγκαλιές και δράμα

ούτε  γέλια ούτε κλάμα

τώρα ενώπιος ενωπίω

μες στο έρημο πλοίο

πλοίαρχος  αλλά και ναύτης

και  μαμή και νεκροθάφτης

όσα έρθουν κι όσα πάνε

δεν χρωστώ δεν μου χρωστάνε

μεσοπέλαγα είναι ήδη 

στο στερνό μου το ταξίδι

μα άφησα και κάποιον πίσω

 αφού εγώ δεν θα γυρίσω

αν τον δεις μοιάζει με μένα

ίσως να αγαπάει και σένα 

Α.Π.

 Ξέρεις ποια σκοτάδια μου φοβάμαι ?   εκείνα που έχουν αγαπήσει το φως σου ....