ΚΑΤΑΔΙΚΗ

ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Πάνω στο σκουριασμένο μαγικό χαλί μου περιμένω πάλι

μα εχω  ξεχάσει τι.... απλά μιά προσμονή  που  έχει δίχως λογική μέσα μου μείνει

σαν μία ασθένεια ανίατη αυτή η  συνήθεια που με έχει καταβάλει

μία καιομένη βάτος ο ήχος της σιωπής  εντός μου που δεν σβήνει

Και του τσιγάρου μου ο καπνός η μόνη κίνηση  στο μετέωρο τοπίο

μες στο ποτήρι ο πάγος αιώνες επιπλέει και ποτέ δεν λιώνει

σε ένα χαρτί τσαλακωμένο να κρυφτεί από τον κόσμο θέλει ένα ''μου λείπεις'' και ένα ''αντίο''

λες και απόψε ο κόσμος όλος χώρεσε σε εκείνη που στα δάχτυλα κρατώ μικρή οθόνη

Αφού λοιπόν τα άλογα σκοτώνουν σαν γεράσουν

αφού λοιπόν δεν θά 'βγω στη βροχή ποτέ ξανά για να χορέψω

αφού λοιπόν τα χρόνια δικαστές σκληροί στο εδώλιο με βάλαν για να με δικάσουν

 αν η ποινή είναι θάνατος δεν βρίσκω λόγο τις αρρώστιες που με τρώνε να γιατρέψω

Α.Π.