αν επικεντρωθούμε στην πρώτη σκέψη που κάνουμε το πρωί και στην τελευταία που κάνουμε πριν κοιμηθούμε , θα μπορούσαμε να καταλάβουμε τι είναι αυτό που μας σώζει και τι είναι αυτό μας σκοτώνει ...

ΘΟΡΥΒΟ

 ΘΟΡΥΒΟ

και εσείς που πήρατε το πλοίο απ' το λιμάνι σας 

και ταξιδέψατε τον κόσμο γύρω-γύρω

και εγώ που τίναξα την μέρα απ' τη σκέψη μου

και ετοιμάζομαι σιγά-σιγά να γείρω

και εσείς που στρώσατε τραπέζι για τους φίλους σας

και που χαράματα θα πάτε στο κρεβάτι

και εμέ που  λύθηκαν απόψε οι διαβόλοι μου

και δεν με αφήνουνε στιγμή να κλείσω μάτι 

να μη μιλάει σιωπή τρόπο να βρούμε

μιά λύση ο θόρυβος και ας κουφαθούμε

να μη μιλάει η σιωπή  πάση θυσία

 ξέρει την αφορμή και την αιτία

και εσείς που απόψε σαββατόβραδο χορεύετε

και εσείς που λιώνετε από αγάπη στο παγκάκι

και εγώ πού αναζητώ στους στίχους μου τη μούσα μου

που την αγάπησα από μικρό παιδάκι

να μη μιλάει η σιωπή με την αλήθεια της

γιατί η αλήθεια έχει κάτι που φοβίζει

μιλάμε ατέλειωτα το ψέμα να πιστέψουμε

ενώ ένας ίσκιος τα μαχαίρια του ακονίζει 

να μη μιλάει σιωπή τρόπο να βρούμε

μιά λύση ο θόρυβος και ας κουφαθούμε

να μη μιλάει η σιωπή πάση θυσία

ξέρει την αφορμή και την αιτία

Α.Π.

 

ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ

 

ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ

να μπορούσα , να μπορούσες , να μπορούσαμε 

μες στο ίδιο παραμύθι να χωρούσαμε

δυό κλόουν που γελούσανε θλιμμένοι

με μία άνοιξη στην τσέπη τους κρυμμένη

μες στα κύματα να πλέναμε τα χρόνια μας 

με το Ιόνιο απλωμένο στα σεντόνια μας

μία αμμουδιά γεμάτη ίχνη από τα νιάτα μας

και ο Μαΐστρος να  ξεστρώνει τα κρεβάτια μας

να μπορούσες , να μπορούσα , να μπορούσαμε

 μες στον ίδιο τον καμβά να  σεργιανούσαμε

να σε έβαφα με χρώματα απ' το δείλι

να σου  άπλωνα χαμόγελα στα χείλη

να μου έβαζες στα μάτια λίγο ουρανό

να γεμίσει με γαλάζιο τούτο το κενό

ότι μας πλήγωσε να σκέπαζες με χρώμα

και να μου' σβηνες το σε αγαπώ απ' το στόμα

Α.Π.

 Με το που ρίχνω λοιπόν το ψηφοδέλτιο στην κάλπη γυρίζω με σοβαρό ύφος στην εφορευτική επιτροπή και τους λέω ...

''μετάνιωσα,  μπορώ να το πάρω πίσω και να ξαναψηφίσω ? ... 

Αλλοι με κοίταξαν βλέποντας έναν χαζό άλλοι έβαλαν γέλια νομίζοντας ότι κάνω χιούμορ ...

 Μόνο ένας μεγαλύτερος από μένα που στεκόταν στην ουρά μου λέει ... 

 ''  Βλέπεις το μέλλον αλλά  μοιάζει τόσο πολύ με το παρελθόν που δεν βοηθάει ....ότι και να κάνεις το λάθος θα είναι πάντα ένα βήμα μπροστά  ''

 Του είπε με στοργή και δείχνοντας ότι τον νοιαζόταν.... 

''Φίλε έχεις κατάθλιψη ,  πρόσεχε''....

 Μετά χτύπησε το τηλέφωνο του και δείχνοντας ότι βιάζεται του είπε ότι πρέπει να φύγει ...τον χαιρέτησε και έφυγε

Τον είδε  μετά από καιρό... αυτός έπινε μόνος του και εκείνος πέρασε από το καφενείο να δει κάποιο γνωστό του

 Του είπε με στοργή δείχνοντας ότι τον νοιαζόταν ...

 ''Μην πίνεις ποτέ μόνος σου φίλε μου '' ...

.Όμως δεν κάθησε  να πιει κάτι μαζί του...

Έκανε ένα χαιρετισμό με το χέρι του και έφυγε μαζί με τον φίλο του ...

 Από τότε δεν τον ξαναείδε

ΦΥΓΑΣ

 

ΦΥΓΑΣ

γύρω οι δαίμονες χορεύουν

αγκαλιά με τους φόβους τους 

νικημένοι εραστές 

με γερμένους τους ώμους τους

το ρολόι στον τοίχο

 κουβαλάει την ώρα

λες και του έδειξε ο χρόνος 

να μη δείχνει το ''τώρα''

είναι η μέρα μεγάλη 

και ποτέ δεν τελειώνει

βρήκε μέσα μου νύχτα 

και έρχεται και ξαπλώνει

μαύρη τρύπα η οθόνη 

που ρουφάει τη σκέψη

να με πάρει από μένα 

και να με φυγαδεψει

Α.Π.

 

 Πήγαινε όπως κάθε μέρα στην δουλειά... αυτή τη φορά θα έπρεπε να αφήσει το παιδί στον παιδικό σταθμό ... βυθισμένος στη ρουτίνα του Ποιος ξέρει πόσο καιρό κάνει το ίδιο και το ίδιο , ξέχασε να σταματήσει στον σταθμό πνιγμένος στις σκέψεις του και στο άγχος της καθημερινότητας ..δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω , είναι αδικαιολόγητος ....όμως η ρουτίνα και το άγχος σκοτώνει... αυτή τη φορά σκότωσε ένα παιδάκι που δεν έφταιγε σε τίποτα.... ένας ηλεκτρονικός απάνθρωπος κόσμος που λίγο-λίγο μας πνίγει χωρίς να το καταλαβαίνουμε Νομίζουμε όλοι ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να μας συμβεί.... είμαι σίγουρος ότι και αυτός αυτό νόμιζε πριν του συμβεί

 Όποιοι πιστεύουν ότι οι εκλογές μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα ...είναι σαν να πιστεύουν ότι αν αλλάξουν το όνομά τους, θα πεθάνει μία μέρα κάποιος άλλος αντί για εκείνους...

-Όταν θα έρθει η στιγμή που οι αναμνήσεις θα επισκιάζουν το παρόν και το μέλλον , τότε θα μοιάζεις με ένα δέντρο που περιμένει πως τα ξερά φύλλα του που είναι πεσμένα στις ρίζες του θα ξαναγυρίσουν στα άδεια κλαδιά του...