Πήγαινε όπως κάθε μέρα στην δουλειά... αυτή τη φορά θα έπρεπε να αφήσει το παιδί στον παιδικό σταθμό ... βυθισμένος στη ρουτίνα του Ποιος ξέρει πόσο καιρό κάνει το ίδιο και το ίδιο , ξέχασε να σταματήσει στον σταθμό πνιγμένος στις σκέψεις του και στο άγχος της καθημερινότητας ..δεν προσπαθώ να τον δικαιολογήσω , είναι αδικαιολόγητος ....όμως η ρουτίνα και το άγχος σκοτώνει... αυτή τη φορά σκότωσε ένα παιδάκι που δεν έφταιγε σε τίποτα.... ένας ηλεκτρονικός απάνθρωπος κόσμος που λίγο-λίγο μας πνίγει χωρίς να το καταλαβαίνουμε Νομίζουμε όλοι ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να μας συμβεί.... είμαι σίγουρος ότι και αυτός αυτό νόμιζε πριν του συμβεί