ΤΡΑΚΑΡΙΣΜΑ
ήταν μιά μέρα που την πρωτόδα
και αργά ένα βράδι την πρωτοσκέφτηκα
ήμουνα άνετος και όλα ευθεία
μα δυστυχία μου ... την ερωτεύτηκα !
στο άψε-σβήσε άλλαξαν όλα
'χασαν την λάμψη τους , γίναν ασήμαντα
και από φουρτούνες ενώ δεν γνώριζα
τώρα με πνίγουνε σαράντα κύματα
η πρώτη σκέψη μου μόλις ξυπνάω
πριν να ξαπλώσω η τελευταία
λες και τρακάρησα με ένα άγριο σύννεφο
σε μία σύγκρουση μετωπιαία
κλάφτα Χαράλαμπε ,κλάφτα μανούλα μου
ρέγγες της θάλασσας κλάφτε για μένα
πώς να χαϊδέψω τούτο το όνειρο
με αυτά τα δάχτυλα τα μαραμένα
Α.Π
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου