Στο στερνό σκουριασμένο ταξίδι

άπνοος ο καιρός ,  μουδιασμένος

οι προπέλες γυρίζουνε ήδη

η άγκυρα σηκωμένη και ο κάβος λυμένος

Στην προβλήτα η μούσα χορεύει

γελαστή και κουνάει το μαντήλι

αδιάφορα η καμπάνα σημαίνει

ένα αντίο παντού , και μία θλίψη στα χείλη

Το ποτήρι είναι άδειο  , το μπουκάλι γεμάτο

μια σειρήνα του λύνει τα δεσμά απ' το κατάρτι

τον φιλάει στο στόμα ,''άντε γεια και άσπρο πάτο''

και του γράφει εκείνη την πορεία στον χάρτη

Α.Π.