ΟΙ ΓΛΑΡΟΙ
εκει που σκουπιδια τα αγεννητα ο αερας τα παιρνει
εκει που ο ερωτας με ψευτικα λογια μιλαει
εκει που η νυχτα με κοπο τα βηματα σερνει
εκει που ο θανατος πλανος στο αιμα κυλαει

μια νυχτα ενα γλαρο ειχα βρει με ασπρα φτερα
που μου ειπε πως χρονια ειναι εκει και οτι με καρτερά
πως γνωριζε παντα πως θελω να πεταξω σαν γλαρος
οτι εχω φτερα μα να τα ανοιξω δεν βρισκω το θαρος

''στο πελαγο παω ''φωναζει
με χαρι τα φτερα του τιναζει
 μετα δινει μια και ψηλωνει
''ακλουθα''και το χερι μ΄απλωνει

εκει που με χρωματα φτιαχνω το αντιο το στερνο
 εκει που ο καπνος του τσιγαρου παιρνει χιλιες μορφες
εκει που οι νυχτες αδειαζουν την ψυχη στο κενο
εκει που γρεμιζομαι αιώνια απο χιλιες κορφες

απ΄τις γριλιες κοιταω καθε λιγο
και την πορτα μια σταλα ανοιγω
για να αφησω να φυγουν οι γλαροι
που κουρνιαζουν πανω στο μαξιλαρι
Α.Π.