ΑΝΕΜΟΙ
εγω παιδι απο χωριο και συ πρωτευουσιανα
το πιο μακρυ ταξιδι μου ηταν μεχρι την Λασση
 Μαιστρο εγω σε πέρασα μα ησουν Τραμουντανα
μεχρι να μασω τα πανια τον μπουσουλα ειχα χασει

θυμαμαι ειχε Οστρια που εχασα τα σημαδια
και  ολες  οι ακτογραμμες κρυφτηκαν απ'τη σκονη
ηρθε κι'ο Μπατης που ζητα φιλια αγκαλιες και χαδια
και στα μελτεμια ξεχασα να μην σε αφηνω μονη

τωρα που ο λιβας με εκαψε γυρευω απανεμι
και στον πουνεντη δεν μιλω γιατι μακριά μου σ'εχει
κι αν την ζωη μου τσακισαν του κοσμου οι ανέμοι
απο τον Αιολο ζητώ παντα να σε προσεχει
Α.Π.