ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

ΧΙΟΝΑΝΘΡΩΠΟΣ

 μα ο χειμώνας λίγο-λίγο φεύγει
 τα χιόνια του μαζεύει από την αυλη, από τη στέγη
 στα σύννεφα του φορτωσε όσο έμεινε χαλάζι
  και εγώ μόνος απόμεινα χιονάνθρωπος που στάζει

χιονάνθρωπο με γνώρισες όμως δεν είχα λιώσει
γιατί είχα πίκρες στην καρδιά που με είχανε παγώσει
μα εσύ στα καλοκαίρια σου να έρθω μου ζητούσες
 και ας ήξερες πως θα έλιωνα έτσι που ζεματούσες

 με δίχως σκέψη  κούρνιασα μεσα στην αγκαλιά σου
και είπα αν είναι να χαθώ, ας είναι από τα φιλιά σου
και λίγο-λίγο ελιωσα ,σταγόνα τη σταγόνα
γιατί ήμουνα χιονάνθρωπος και γέννημα χειμώνα

και εσύ να φύγεις βιάστηκες να βρεις το καλοκαίρι
ένα φιλί στο μάγουλο και μου άφησες το χέρι
 και εγώ ένας χιονάνθρωπος μονάχος του που λιώνει
 και έχει κάνει μούσκεμα κουβέρτα και σεντόνι

Α.Π.