Η ΔΕΣΤΡΑ

στο πιο ωραίο ναυάγιο
δίνει η αλμύρα κουράγιο
και η σκουριά ένα χάδι
μες στου βυθού το σκοτάδι

μες στο κουφάρι που τρίζει
πνιγμένος ναύτης καπνίζει
και από το βαρύ το τσιγάρο
βγάζει καπνό το φουγάρο

του ωκεανού τα δαιμόνια
και των ακτών τα γλαρόνια
ξέρουν πως σέρνεται λάθρα
σε μία παλιά αποβάθρα

τη δέστρα την ρημαγμένη
που ακόμα τον περιμένει
απ' το βυθό την κοιτάει
πού ακόμα την αγαπάει

του είχε πει μη γυρίσεις
εάν τους κάβους τους λύσεις
μείνε για πάντα στα ξένα
και μη ρωτάς πια για μένα

αν δεις στή θάλασσα γλάρο
να έχει στο ράμφος τσιγάρο
και στα βαθιά να βουτάει ...
...ένα ναυάγιο ζητάει

γιατί ένας ναύτης πνιγμένος
μες στο ναυάγιο κρυμμένος
μονάχα με ένα τσιγάρο
δεν τον φοβάται τον χάρο

Α.Π.