ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΤΑΒΛΙ

Στο μικρό καφενείο επικράτησε μία νεκρική σιγή
Ο Γεράσιμος κουνούσε  μες στην χούφτα τα ζάρια κοιτώντας τον αντίπαλό του ,τον Σπύρο, στα μάτια.
Πάνω από τους ώμους τους ,με τις τρίχες σηκωμένες από την αγωνία, ο Μπάμπης και ο Νώντας περίμεναν για τη ζαριά που ίσως  έκρινε τον νικητή.
- Λίγο πιο εκεί ,μακριά από την πρώτη γραμμή, καθόμουν και εγώ έχοντας επικεντρωθεί να κοιτάω τον Σπύρο που ήξερα πως είναι ο πιο νευρικός και αυτός που βγαίνει συνήθως εκτός ελέγχου .
Δεν μπορούσα να δω καθαρά μέσα στο τάβλι  και έτσι δεν ήξερα ποια ζαριά βολεύει τον έναν και ποιά τον άλλον.
 Φωνάζοντας '' Εμπρός καλές μου εξάρες ''  με την χροιά της φωνής του γεμάτη πίστη,  ο Γεράσιμος  αφήνει τα ζάρια να κυλήσουν.
- Πω πω πεντε δυο''''  φωνάζει ο Μπάμπης τον έσκισε ο Γερασιμος'' .
- ''Κοίτα ρε φάρδος που έχει ο Σπυρος'' φωνάζει ο Νώντας.
Όμως την ίδια στιγμή  ο Γεράσιμος και ο Σπύρος έχουν σηκωθεί και ωρύονται με τα χέρια ψηλά και με τις παλάμες ανοιχτές να μουτζώνουν τον ουρανό ,φωνάζοντας ''φτου σου ρε πουτ@να γκίνια''.
Εγώ τότε ,που δεν γνωρίζω και πολλά από τάβλι για μία στιγμή σκέφτηκα ότι θα υπάρχει και ζαριά στο τάβλι που χάνουν και οι δύο παίκτες.
Α.Π.