ημερολόγιο της στάχτης ( 2)

  ημερολόγιο της στάχτης  ( 2)

ο ιδρώτας που έτρεχε στο μέτωπο του γέμισε τα μάτια του και  με δυσκολία έβλεπε μες στον υπολογιστή..

ξαναδιάβασε δυνατά με ένα κόμπο στο λαιμό το μήνυμα που ήταν έτοιμος να στείλει

''περίμενα να πας για ύπνο για να σου γράψω αυτό το μήνυμα ..  που μάλλον θα είναι το τελευταίο..ας ξαναγυρίσουμε σε αυτό που είμαστε εγώ ο πελάτης και εσύ ο υπάλληλος... έτσι κι αλλιώς δεν βλέπω να θες να είμαστε κάτι περισσότερο και αυτό το σέβομαι απόλυτα...  Άντε να είμαστε και φίλοι στο Facebook ...  προτεραιότητα στην καθημερινότητά σου δεν θα είμαι ποτέ...  ούτε και κάτι ιδιαίτερο ανάμεσα στους γνωστούς σου..  για ότι έπαθα φταίω μόνο εγώ και θα το πληρώσω όπως μου αξίζει...  Δεν σου είπα ποτέ ψέματα για όσα νιώθω αλλά ούτε θα χρειαστεί να τα ξανά ακούσεις ποτέ...  είναι μία δική μου μάχη . Μακάρι να είχα καταφέρει να μπω στη σκέψη σου αλλά δεν μπόρεσα... για τελευταία φορά θα σου πω και ξέχνα το μετά ότι σε λατρεύω μικρή μου μούσα... δεν σου λέω καληνύχτα γιατί η καληνύχτα ζητάει και την καλημέρα της... όταν θα ξανά ανοίξουν τα μαγαζιά τα λέμε... Μέχρι τότε να προσέχεις σε παρακαλώ τις επιλογές σου και να μη βιάζεσαι να κλείσεις τα κενά σου γιατί στη βία σου απάνω μπορεί να βάλεις και σαβούρα    ... φιλιά ...''

με μία βαθιά ανάσα πάτησε το enter...

ήταν σαν να είχε πάρει την απόφαση  να βουτήξει στην κόλαση...

καθώς βυθιζόταν μέσα στο παγωμένο τίποτα  ένιωσε τόσο μόνος του...

Α.Π.