ΑΝ αν από εκείνους είσαι που εύκολα ξεχνιούνται αν όταν φεύγεις δεν λείπεις σε κανένανε αν όλοι εκείνοι που βαριέσαι σε βαριούνται αν σε όλους μοιάζεις, μα κανείς τους με εσένανε τότε λυπάμαι μα στον κόσμο που ζωγράφισες πριν μπεις στα χρώματα υπογραφή δεν άφησες αν η αγάπη που είχες μέσα σου περίσσεψε αν στο σταθμό βαλίτσα είσαι πού ξεχάστηκε αν το όνειρό σου εκουράστηκε και μίσεψε αν η ζωή σου από ξένους ενοικιάστηκε τότε λυπάμαι μα σε τούτο το ταξίδι πριν ξεκινήσει είχες στο τέλος φτάσει ήδη Α,Π,

 όσοι σου έδειξαν από την αρχή ότι δεν νοιάζονται για σένα , είναι εκείνοι που δεν θα σε προδώσουν ποτέ ... για όλους τους άλλους κράτα και μία πισινή ...

ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

 ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

μάλλον το φως της αστραπής  είχε μέσα στα μάτια

γιατί μόνο ένα βλέμμα της  με σκόρπισε κομμάτια

 ήταν μονάχα μία στιγμή  μα έγινε  όσα θυμάμαι

λες είναι μες στα μάτια μου όπου και να κοιτάνε

και εκείνο το χαμόγελο που μοιάζει τόσο οικείο

και η άνοιξη που χώρεσε σε σώμα γυναικείο

όμως δεν έχει στο κεντρί η μέλισσα το μέλι 

δεν ζούνε στον παράδεισο  να ξέρεις οι αγγέλοι

τι κι αν υπάρχουν σύννεφα , ο ήλιος θα ανατείλει

τι κι αν χρωστάω στο όνειρο , εκείνο δεν μου  οφείλει

τι κι  αν τα αστέρια ανάψανε όπως και κάθε βράδυ

άμα δεν μπει στην σκέψη μου πάντα θα ' χω σκοτάδι

ξημέρωσα με ένα στυλό  και ένα χαρτί στο χέρι

μην  βάλω στον χειμώνα μου κάτι από καλοκαίρι

μα όταν στις λέξεις έβαζα όσα νιώθω για κείνη

έβαζα και την γόμα μου τα γράμματα να σβήνει

Α.Π.

 

ΕΠΙΛΟΓΗ

 ΕΠΙΛΟΓΗ

αν έχω ακόμα επιλογή

να αναπνεύσω λίγο φως

από των ματιών σου την πηγή

να πιω ζωή δείξε μου πώς

αν έχω ακόμα επιλογή

τα ψίχουλα σου να ζητώ

τάισε τούτην την πληγή

με ένα σου γέλιο νοητό

αν έχω κάποια επιλογή

στη σκέψη σου λίγο να ρθώ

να πάρω ότι μου αναλογεί

απ ' την στιγμή και να χαθώ

 ξέρω δεν είχα επιλογή

να σέ ' βρω μέσα στο κενό

μα έχω γυρίσει όλη τη γη 

μες στο δικό σου το στενό

Α.Π.

ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

 ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

δεν θα πω σε κανένα πως σε είδα ξανά 

να ανεβαίνεις μαζί μου δύο-δυό τα σκαλιά

τα κλειδιά μου κοιτούσες από την τσέπη να βγάζω

σαν Θεό , που τον κόσμο στη στιγμή τον αλλάζω

είναι τα μάτια σου φλόγα μα το σώμα σου κρύο

καληνύχτα σου είπα ή σου είπα αντίο

σιωπηλά το φεγγάρι με τον ήλιο θρηνούνε

μία το ένα , μία ο άλλος , αγκαλιά σε κρατούνε

κάνεις πως δεν κοιτάζεις,  ξέρεις πως σε κοιτάζω

να τραβήξω το άσπρο το σεντόνι διστάζω

που αν βγαίνω ή αν μπαίνω είναι που δεν γνωρίζω

αν σε όνειρο είμαι ή αν απέξω γυρίζω

με άσπρο μάρμαρο στρώνω άμα θες να ξαπλώσεις

σου έχω δώσει φαρμάκι μήπως έτσι γλιτώσεις

σου είχα πει πως ποτέ μας δεν θα μείνουμε μόνοι

μα παγωμένο σε αφήνω μες στο άσπρο σεντόνι 

Α.Π.

 Εκείνη η αγκαλιά που δεν άνοιξες για  να με καλοδεχτεί ...να μπω μέσα και να κλάψω ,  να κλάψω και τα δάκρυά μου  να μην πέσουν στο χώμα και στη λάσπη...

Εκείνη η καλή κουβέντα που δεν μου είπες... και ας μην άλλαζε κάτι ... λίγο να ακουμπούσα πάνω της ...

Εκείνο το τηλέφωνο που δεν χτύπησε ... και ας μην το σήκωνα ... απλά να έκανε μία μικρή ρωγμή στο ακίνητο μαύρο μου  και να έμπαινε  για λίγο κάτι από άνθρωπο μέσα στις σκέψεις μου...

Εκείνο το τίποτα που ήταν αρκετό για να σβήσει τα πάντα ...

Α.Π.

 

Ξεκλειδώνω την πόρτα και μπαίνω  στο σπίτι ....ήταν εκεί μου κουνούσε την ουρίτσα του και με κοίταζε με τα πανέμορφα μάτια του ...Μόλις είχα γυρίσει από το μνήμα του ....

 Δεν είσαι ανάμνηση... είσαι ακόμα κομμάτι της καθημερινότητάς μου ... μα φοβάμαι τις βροχές που έρχονται... θα είναι η πρώτη φορά που θα σε αφήσω μονάχο έξω στη βροχή ...

Τώρα που μεγάλωσα,  δυστυχώς λίγο αργά κατάλαβα ποιο είναι το μυστικό για να είσαι ευτυχισμένος.

Καταρχήν πρέπει να αποδεχτείς ότι από τους ανθρώπους  διαλέγουμε εκείνους που  μας αρέσει το περιτύλιγμα τους .

Είναι τεράστιο λάθος να ανοίξεις αυτό το περιτύλιγμα .

Γιατί αν το περιεχόμενο είναι αυτό που περιμένεις ,ήδη έχεις απογοητευτεί , γιατί από τη φύση τους οι άνθρωποι πάντα περιμένουν το κάτι καλύτερο .

Αν το περιεχόμενο είναι χειρότερο από αυτό που περιμένεις τότε θα τους μισήσεις , γιατί σπατάλησες το όποιο αντίτιμο για να τους  έχεις  .

Και το ενδεχόμενο ότι το περιεχόμενο θα είναι καλύτερο από αυτό που περιμένεις δεν είναι πρακτικά δυνατό , γιατί τις περισσότερες φορές το περιτύλιγμα είναι πολύ πιο όμορφο από το περιεχόμενο .

Για αυτό αγάπησε τους ανθρώπους , ερωτεύσου τους ,  κάνε τους φίλους χωρίς ποτέ να ανοίξεις το περιτύλιγμα τους .

Γιατί έτσι κι αλλιώς σε αυτόν τον κόσμο οτιδήποτε έχει περιτύλιγμα είτε θα το καταναλώσουμε μέχρι να τελειώσει το περιεχόμενο του , είτε θα το βαρεθούμε ,είτε θα το παρατήσουμε σε μία γωνία γιατί δεν μας κάνει , είτε θα το χαλάσουμε από την πολλή χρήση .

Και δεν είναι επιλογή το να μην έχεις εσύ ή να μην έχουν οι άλλοι περιτύλιγμα .

Η μόνη επιλογή που έχεις είναι να το ξετυλίξεις λ ή όχι .

 

ΞΕΝΙΤΙΕΣ

Υπάρχει μία  γειτονιά μαγική

μη με ρωτάτε που είναι , δεν ξέρω

μα κάποτε πέθανα νομίζω εκεί

και ίσως για αυτό από σας να διαφέρω

Εκεί ο χρόνος δεν έχει εποχές

δεν  έχει βράδυ, πρωί , μεσημέρι

δεν έχει ήλιο ούτε  έχει βροχές

ούτε χειμώνα ούτε καλοκαίρι

 Είναι εκεί  που ο χρόνος συνέχεια τελειώνει 

 μα την ίδια στιγμή να μετρά ξαναρχίζει

είναι εκεί που η στιγμή  είναι πάντοτε μόνη

μία κουκίδα ζωής στην σκουριά που γυαλίζει

Σε άδειο στρώμα κοιμάμαι και σε δυό  ξενιτιές

και η πατρίδα μου άγνωστη χώρα

αδειανοί οι καθρέφτες μες στις ξένες ματιές

και δεν ξέρω ποιος είμαι πια τώρα

Α.Π.

Η ΓΕΡΟΝΤΟΚΑΨΟΥΡΑ

Η ΓΕΡΟΝΤΟΚΑΨΟΥΡΑ

Οταν ξεθυμάνει η coca-cola 

σου το λέω πως δεν πάει με όλα

όσο το καπάκι και αν βιδώνεις

το ανθρακικό δεν συμπληρώνεις

Είσαι σαν τη μύγα μες στο γάλα

 τι κι αν πρόλαβες να πιείς μία στάλα

μες στο νεροχύτη  θα σε χύσουν

η με  αηδία θα σε φτύσουν

Μα αν ακόμα δεν πήρες χαμπάρι

του έρωτα  θλιμμένε διακονιάρη

θα στο πω με παύλα και τελεία

η γεροντοκαψούρα είναι γελοία

Σκάψε και έναν λάκκο να υπάρχει

να 'χεις μιά καβάτζα άμα λάχει

κι 'απ' τα νιάτα μη ζητάς τα ρέστα

φύγαν τα ρημάδια και άντε βρες τα

Ήρθε ο Μάης  και έφαγε τριφύλλι

και η ανατολή σου έγινε  δείλι

μείνε τώρα με τις αναμνήσεις 

δεν έχουν τα προβλήματα όλα λύσεις

Α.Π.

 Δεν την αντέχω τη χαρά που αγνοεί τον θλιβερό αυτό κόσμο..μου αρέσει η χαρά πού φυτρώνει σαν λουλουδάκι στη ρωγμή ενός τσιμεντένιου άχρωμου και κρύου δρόμου..

Οι άνθρωποι που τελικά δεν ήξερα καθόλου είναι εκείνοι που νόμιζα ότι τους ήξερα από έξω και ανακατωτά...

Δεν χρειαζόταν πιο πολύ από μία ματιά του για να βγουν ένα-ένα τα κομμάτια μου μέσα από τους καθρέφτες του κόσμου ...

Εκείνους τους ανθρώπινους καθρέφτες πού με παραμόρφωναν και με έδειχναν σαν έναν απαίσιο , μίζερο λιπώδη ,βαρετό και γερασμένο ανθρωπάκο...

Γιατί στον κόσμο υπάρχει μονάχα ένας καθρέφτης που μπορείς να δεις την αλήθεια σου... στον καθρέφτη της αγάπης...

Και δεν υπήρχε πιο μοναδικό μέρος από τα μάτια του , που θα μπορούσες να ρωτήσεις και να μάθεις ποιος είσαι ...

Μέσα σε αυτόν τον καθρέφτη έβλεπες μόνο όλα εκείνα που σε κάνουν άνθρωπο ...

Την αφοσίωση , την θυσία , την προσφορά , το νοιάξιμο , την αγάπη και όλα τα άλλα που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τα άγρια θηρία ...

Μέσα στα μάτια του αδικοχαμένου φίλου μου έβλεπα την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου...

Από τώρα και στο εξής θα έχω να αντιμετωπίσω μόνος τους καθρέφτες εκεί έξω , που θα κάνουν ότι μπορούν για να με πείσουν ότι δεν είμαι εκείνος που έβλεπα στα μάτια του μικρού μου φίλου...

Α,Π,

Δεν υπάρχει απατηλό όνειρο ....απατηλή πραγματικότητα υπάρχει..

Νιώθω σαν να σου πέταξα το μπαλάκι πολύ μακριά , τόσο μακριά που χάθηκε πίσω από τον ορίζοντα... και εσύ έτρεξες να μου το φέρεις... και εγώ σε περιμένω να γυρίσεις χαρούμενο με το μπαλάκι στο στόμα...

 Δεν χρειαζόταν πιο πολύ από μία ματιά του   για να βγουν ένα-ένα τα κομμάτια μου μέσα από τους καθρέφτες του κόσμου ...

Εκείνους τους ανθρώπινους καθρέφτες πού με παραμόρφωναν και με έδειχναν  σαν έναν απαίσιο , μίζερο   λιπώδη ,βαρετό και γερασμένο ανθρωπάκο...

Γιατί  στον κόσμο υπάρχει μονάχα ένας καθρέφτης που μπορείς να δεις την αλήθεια σου...  στον καθρέφτη της αγάπης...

Και δεν υπήρχε πιο μοναδικό μέρος από τα μάτια του , που θα μπορούσες να ρωτήσεις και να μάθεις ποιος είσαι ...

Μέσα σε αυτόν τον καθρέφτη έβλεπες μόνο όλα εκείνα που σε κάνουν άνθρωπο ...

Την αφοσίωση ,  την θυσία , την προσφορά , το νοιάξιμο , την αγάπη και όλα τα άλλα που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τα άγρια θηρία ...

Μέσα στα μάτια του αδικοχαμένου φίλου μου έβλεπα την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου...

Από τώρα και στο εξής θα έχω να αντιμετωπίσω μόνος τους καθρέφτες εκεί έξω , που θα κάνουν ότι μπορούν για να με πείσουν ότι δεν είμαι εκείνος που έβλεπα στα μάτια του μικρού μου φίλου...

Α,Π,