ΞΕΝΙΤΙΕΣ

Υπάρχει μία  γειτονιά μαγική

μη με ρωτάτε που είναι , δεν ξέρω

μα κάποτε πέθανα νομίζω εκεί

και ίσως για αυτό από σας να διαφέρω

Εκεί ο χρόνος δεν έχει εποχές

δεν  έχει βράδυ, πρωί , μεσημέρι

δεν έχει ήλιο ούτε  έχει βροχές

ούτε χειμώνα ούτε καλοκαίρι

 Είναι εκεί  που ο χρόνος συνέχεια τελειώνει 

 μα την ίδια στιγμή να μετρά ξαναρχίζει

είναι εκεί που η στιγμή  είναι πάντοτε μόνη

μία κουκίδα ζωής στην σκουριά που γυαλίζει

Σε άδειο στρώμα κοιμάμαι και σε δυό  ξενιτιές

και η πατρίδα μου άγνωστη χώρα

αδειανοί οι καθρέφτες μες στις ξένες ματιές

και δεν ξέρω ποιος είμαι πια τώρα

Α.Π.