Δεν χρειαζόταν πιο πολύ από μία ματιά του   για να βγουν ένα-ένα τα κομμάτια μου μέσα από τους καθρέφτες του κόσμου ...

Εκείνους τους ανθρώπινους καθρέφτες πού με παραμόρφωναν και με έδειχναν  σαν έναν απαίσιο , μίζερο   λιπώδη ,βαρετό και γερασμένο ανθρωπάκο...

Γιατί  στον κόσμο υπάρχει μονάχα ένας καθρέφτης που μπορείς να δεις την αλήθεια σου...  στον καθρέφτη της αγάπης...

Και δεν υπήρχε πιο μοναδικό μέρος από τα μάτια του , που θα μπορούσες να ρωτήσεις και να μάθεις ποιος είσαι ...

Μέσα σε αυτόν τον καθρέφτη έβλεπες μόνο όλα εκείνα που σε κάνουν άνθρωπο ...

Την αφοσίωση ,  την θυσία , την προσφορά , το νοιάξιμο , την αγάπη και όλα τα άλλα που σε κάνουν να ξεχωρίζεις από τα άγρια θηρία ...

Μέσα στα μάτια του αδικοχαμένου φίλου μου έβλεπα την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου...

Από τώρα και στο εξής θα έχω να αντιμετωπίσω μόνος τους καθρέφτες εκεί έξω , που θα κάνουν ότι μπορούν για να με πείσουν ότι δεν είμαι εκείνος που έβλεπα στα μάτια του μικρού μου φίλου...

Α,Π,