Η ΚΑΛΥΒΑ

Η ΚΑΛΥΒΑ

 Είχε πολύ καιρό να πάει στην μεγάλη πόλη

Ποτέ δεν του άρεσε

Είχε αρχίσει να βρέχει και προσπάθησε να καλυφθεί κάτω από μία μαρκίζα

Παρατήρησε τον άστεγο που καθόταν στο παγκάκι να προσπαθεί γρήγορα να μαζέψει τους μπόγους του για να μην του βραχούν 

Ασυναίσθητα έτρεξε να τον βοηθήσει παίρνοντας έναν από τους μπόγους και μαζί τρέξανε  κάτω από τη μαρκίζα

Η βροχή δυνάμωνε

 Αρχισαν να κουβεντιάζουν

Είπαν πολλά , για το παρελθόν , για το παρόν , μίλησαν για λάθη , για προδοσίες ,  για ατυχίες

Αν είχες επιλογή ,  ρώτησε τον άστεγο ο χωρικός , πώς θα θελες να ζεις ? πως ονειρεύεσαι τον παράδεισο σου ?

Θα σου περιγράψω του είπε ο άστεγος τον παράδεισο μου

Μία καλύβα στην κορυφή ενός λόφου , με λαμαρίνα για στέγη , χειμώνας , να βρέχει καταρρακτωδώς , μαζί με το αγαπημένο μου σκυλί να προσπαθούμε να ζεσταθούμε γύρω από την ξυλόσομπα  και να ξεγελάμε την πείνα μας με ένα κομμάτι  ξερό ψωμί

Μα καλά  , του είπε ο χωρικός  , δεν θα θελες να είσαι σε ένα σπίτι στην πόλη ή στο χωριό με ανθρώπους γύρω σου , με γεμάτο το ψυγείο σου , με φως , με τηλεόραση , με θέρμανση , με ζεστό νερό ?

Οχι του λέει , γιατί δεν αντέχω την σκλαβιά και τη μοναξιά

Α.Π.