ΒΟΥΒΗ ΑΓΑΠΗ 
μια λιμνουλα με στασιμο νερο που εξατμιζεται
και στο νερο της μια νεραιδα κουρασμενη καθρεφτιζετε
μια ρωγμη πανω σε τοιχο απο σεισμο που εξεχαστηκε
λυγμος που πηρε ο αερας την νυχτια που ο ιουδας εκρεμαστηκε

δακρυ που κυλησε στο μαγουλο και το φεγγαρι το φωτισε
και απο που ηρθε και που παει μοναχο κανεις δεν ρωτησε
σιωπη που ανοιξε το στομα να μιλησει μα δεν μιλησε
ξενιτεμενος που γυριζει απ το ταξιδι και κανενας δεν τον φιλισε

μετεωρα βηματα στην ακρη του κενου που σταματησανε
σκια που χαθηκε για παντα μολις τα φωτα την φωτισανε
ενα αποτσιγαρο μπροστα στην πορτα σου που κλωτσησες
και πως εβρεθηκε εκει και ποιος το καπνισε δεν ρωτησες

μια αστραπη που σκοτεινη για παντα μενει
μια βροντη που της εκλεισανε το στομα
ενα ναυαγιο που μπαρκο περιμενει
φτερα κλειστα φυλακισμενα μες στο σωμα
ΑΠ