ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

τραβας την κουβερτα και αφηνεις τον κοσμο απ εξω
εγω στο χαρτι δυο στιχακια παλευω να πλεξω
δυο ουρανοι σκοτεινοι που τα αστερια τους τα χουνε χασει
δυο παιδια στους βυθους της ψυχης που χουνε ξεπαγιασει

αναβοσβηνει το φως απο των χριστουγεννων το δεντρο
μουσικες και φωνες ακουγονται απο της πολης το κεντρο
δυο αναμενα τσιγαρα στο τασακι που καιγονται μονα
στο ποτηρι μου ο παγος να μη λιωσει δινει ματαιο αγωνα

πες μου ενα δρομο μοναχα που αν τον παρεις ποτε δεν τελειωνει
πες μου ενα ονειρο μονο που δε σβηνει οταν ξημερωνει
πες μου μια φωτια που δεν καιει οτι την τρεφει
πες μου ενα ασκουπιστο δακρυ στην ψυχη που δεν επιστρεφει

ειναι η αγαπη ενα αστερι που πεφτει και δεν προλαβαινεις να δεις
και κοιταζεις τριγυρω και ρωτας μηπως το δε κανεις
Α.Π.