ΣΤΙΧΟΣ

ποτε δε γυρεψες στολιδια και παλατια
μοναχα λιγο φως να μπαινει απ τη γριλια
ποτε δεν κοιταγες τους αλλους μες στα ματια
ουτε φθονουσες ουτε ειχες νιωσει ζηλια

ησουν αορατος σαν γυρναγες στην πολη
και ελαφρα τα βηματα σου διχως ηχο
ποτε δεν ησουνα εκει που ηταν ολλοι
σπηλια σου ητανε οι λεξεις σε ενα στιχο

τωρα μια μασκα εχεις μονιμα φορεσει
για να μπορεσεις μες στους αλλους να υπαρξεις
οτι εσυ απεχθανεσαι, στη μασκα σου αρεσει
και αν σε ποναει απλα τη μασκα σου θα αλαξεις

γιατι ενας στιχος που κανενας δεν  διαβαζει
ειναι ενα δακρυ που γυριζει μες στα ματια
και λιγο λιγο η ψυχουλα σου σκουριαζει
παρατημενη μες σε σκοτεινα δωματια

Α.Π.